Æskan - 01.04.1987, Blaðsíða 22

I síðasta blaði var sagan
af Lóu litlu sem ímyndaði sér
að hún vœri Rauðhetta.
Hún er enn í svona þykjustuleik.
Hvað œtli hún sé í dag?
Mamma Lóu litlu var lasin
og lá á spítala.
Dísa frænka kom til að
hjálpa pabba með heimilið.
Hún átti tvær dætur
sem voru tvíburar.
Þær voru tólf ára
og hétu Ósk og Sif.
Ósk og Sif voru alltaf
að spegla sig.
Þær áttu líka fín föt.
Þeim fannst Lóa svo
lítil að þær vildu
ekki vera með henni.
- Farðu bara, þú þarft
ekkert að hanga yfir okkur,
sögðu þær.
Lóa fékk tár í augun.
— Þetta er alveg eins og
í Öskubusku, hugsaði hún.
Vondu systurnar voru svo
fínar með sig
og ráku Öskubusku
alltaf í burtu.
Þær klæddu hana í druslur
og létu hana vinna
verstu verkin.
Lóa klæddi sig í gamlar buxur
með mörgum götum
«1
Lóa 1 i llaOsku btiska
eftir Iðunni Steinsdóttur
og peysu sem var orðin
allt oflítil.
Svo fór hún að sópa gólfin.
— Nú er ég Öskubuska
og þarf að vinna
öll verstu verkin,
sagði hún við sjálfa sig.
Allt í einu hringdi
dyrabjallan.
Lóa fór fram og opnaði.
Úti var stór strákur
sem hét Matti.
— Eru Ósk og Sif heima?
spurði hann.
Lóa sótti Ósk og Sif.
Hún elti þær fram til að heyra
hvað strákurinn segði.
— Viljið þið koma
í afmæli til mín
klukkan sex í dag?
Allur bekkurinn okkar kemur.
Það verður kók og pizzur
og svo á að dansa, sagði hann.
Ósk og Sif urðu mjög glaðar
og sögðust ætla að koma.
Þegar strákurinn var farinn
spurði Lóa:
— Má ég koma líka á ballið?
— Nei, þú ert ekki boðin,
sagði Sif.
— Þetta er bara fyrir
tólf ára krakka, sagði Ósk.

Lóa hljóp inn í stofu
til Dísu frænku.
— Má ég ekki fara með
stelpunum á ballið?
spurði hún.
- Nei, þú ert ekki boðin
af því að þú ert svo lítil.
Þetta er bara fyrir stór böm,
sagði Dísa frænka.
- Datt mér í hug, hugsaði Lóa
Alveg eins og í Öskubusku.
á balliö.
§n fer nú samt.
§ er í j ólakjólinn minn
gverðfínust aföllum
glaumastáballið
eins og Öskubuska.
sótti kjólinn inn í skáp
Úæddi sig í hann.
ann var úr rauðu flaueli
tr6 ^víturn blúndukraga.
Var miög fínn-
°a burstaði hárið
°rgum sinnum
Núv^u SigSPöng'
e Aar bún miklu fínni
enÓskogSif.
í ®ar og Sif lögðu af stað
þ bún á eftir þeim.
r fóru inn í einbýlishús
þJa Var Þarna rétt hjá.
að var stórt og fínt
Veg eins og höU.
T >
j^a ^æ<ddist inn á eftir þeim.
þ a ætlaði að finna prinsinn.
ba barna var enginn prins,
se^futÓrir strakar
01 höfðu hátt og létu illa.
^htíeinu
J* eún strákurinn hana.
, Hvaða smábam er nú þetta!
>aðihann.
(LTr borfðu á Lóu.
°g Sif sáu hana Uka
og urðu reiðar.
- Snáfaðu heim! hrópuðu þær
og stöppuðu í gólfið.
Lóa varð dauðhrædd.
Hún hljóp af stað heim.
Hún hljóp svo hratt
að hún missti
annan spariskóinn.
Þegar hún kom heim
fór hún að skaela.
Hún var leið
og henni var kalt á tánum.
Og nú var annar fíni
spariskórinn týndur.
Svo var hún alein heima
því að Dísa frænka
var farin út.
Þá hringdi dyrabjallan.
Úti stóð lítill strákur.
Hann var með fína kórónu
úr pappa á höfðinu.
í annarri hendi hélt hann
á skónum hennar Lóu.
- Átt þú þennan skó?
spurði hann.
- Já, ég týndi honum
þegar ég flýði af ballinu
í höllinni, sagði Lóa.
- Viltu vera með mér?
Ég heiti Jói og er bróðir
hans Matta sem á afmæli.
Ég hef engan að leika við
af því að krakkamir í
afmælinu em svo stórir,
sagði strákurinn.
— Af hverju ertu með kórónu?
spurði Lóa.
— Sérðu ekki að ég er prins?
Ég á aðra kórónu heima.
Þú mátt hafa hana
ef þú kemur með mér.
Þá getur þú verið prinsessa,
sagði Jói.
Lóa fór með honum.
Þau léku sér lengi, lengi
í kóngaleik uppi á lofti
í herberginu hans Jóa.
— Nú er Öskubuska orðin
prinsessa, hugsaði Lóa glöð.
Þau fengu kók og pizzur.
Lóa fór ekki heim
fyrr en afmælið hans Matta
var búið.
Þá var hún samferða Ósk og Sif.
- Komdu að leika á morgun
líka.
Við skulum aftur fara í
kóngaleik, sagði Jói
þegar þau kvöddust.
Það er gaman að vera Ösku-
buska
og búa í höllinni hans Jóa,
hugsaði Lóa.
En bráðum kemur mamma
aftur heim.
Þá verður líka gaman.
Þá ætla ég ekki að vera
Öskubuska, bara Lóa.
22
23