Æskan - 01.04.1987, Blaðsíða 39

' í stað þess að lieyra
unu er ^ann alltaf í fótbolta með krökk-
Ein • Þa^ SÚdir e*nu hvernig veðrið er.
°g ® hefur hann gaman af því að trimma
|au unda- hegar hann vaknar um kl. 11 á
hanr) r^a8s- og sunnudagsmorgnum fer
|au . Deint út að trimma og svo í sund-
betu na a eftir. Hann styrkir sig síðan enn
^ r rneð því að lyfta lóðum eftir sundið.
h0stj rnar °g pabbi hans eiga að minnsta
Sfjtjg e,tt sameiginlegt áhugamál. Það er að
uu8vélamódel sem hægt er fjarstýra.
setn 1. ans á sjö flugvélamódel og einn bát
einnig er hægt að fjarstýra.
hag|n UVað er Hjálmar lengi í skólanum á
ha’nna^ er misjafnt eftir dögum,“ svarar
en e, .”®úklegir tímar eru til klukkan eitt
°Pin í eru ieiicfimi °8 smíðar. Svo er
hí.f^ími í skólanum þrisvar í viku frá
aöst ,e «1 hálf-fjögur. í honum fáum við
0 kennara við heimanámið.
fer
" Áttu
’Já, ég
marga vini í Kópavogi?
á tvo. Þeir eru 10 og 11 ára. Ég
(Ha " með þeim í bíó og sund. Þegar
aðj .rna °g pabbi fluttust í Kópavog hjálp-
hi-.-,^eim við að mála íbúðina og flytja
oft
k?n *na- há var ég 7 ára. Um svipað leyti
k°m .*** é8 vinum mínum. Fyrst eftir að ég
ihér * ^éPavog voru litlir krakkar að stríða
pen Þeir gera það ekki lengur.
Ur Q r tveim mánuðum eignaðist ég syst-
han® e8 hjálpa mömmu oft við að passa
henn- ^ei> ég geri lítið að því að skipta á
von ^ér finnst það frekar ógeðfellt og
að til þess þurfi ekki að koma.“
— Áttu gott með að skilja hvað vinir
þínir segja við þig?
„Ég get skilið það þegar þeir tala rólega
eða skrifa.“
— Við hvers konar aðstæður langar þig
mest til að geta heyrt?
„Það er aðallega þegar ég er að dansa.
Það hlýtur að vera gaman að geta heyrt í
öllum hljóðfærunum. Ég er alltaf hræddur
um að taka ekki eftir því þegar lag er búið
og halda áfram að dansa. Mörgum
heymarlausum finnst þetta sama. Svo
langar mann auðvitað alltaf til að geta
heyrt í fólki.“
- Hvað langar þig til að verða?
„Ég gæti hugsað mér að aka flutningabíl
eða verða kokkur. Ég hef fengið að mat-
búa heima. Einu sinni bjó ég til rétt handa
pabba og gaf honum þegar hann kom úr
vinnunni.“
Hjálmar Örn hefur verið í sveit. Honum
finnst gaman að fara á hestbak. Þeir feðg-
arnir hafa riðið út saman en mamma hans
er hrædd við hesta. Hjálmar fór fyrst í
sveitina þegar hann var 8 ára. Hann hjálp-
ar til við að hugsa um kindurnar og tínir
egg undan hænunum. í fyrra fór hann til
Danmerkur með foreldrum sínum og lík-
aði vel.
Það er farið að líða að lokum viðtalsins.
Ég veit að Hjálmar á að fermast í vor og
spyr hvort hann hlakki ekki til þess.
„Jú, ég á að fermast 23. apríl í Hall-
Ragnheiður Sara
grímskirkju,“ svarar hann. „Presturinn
okkar, Miyako, hefur komið hingað á
hverjum mánudegi í vetur til að búa okkur
undir athöfnina. Ég veit að þetta verður
ánægjulegur dagur.“
Reikningurinn leiðinlegastur
Ragnheiður Sara Valdimarsdóttir er 11
ára og á heima í Kópavogi eins og Hjálmar
Öm. Hún missti heyrnina skömmu eftir
fæðingu. Hún á tvíburasystur sem heitir
Rakel Ýr en er kölluð Ýr. Bestu vinkonur
þeirra em þær Hanna, Sigurborg og Dísa.
Ragnheiður á tvær pennavinkonur. Önnur
þeirra á heima á Húsavík og heitir Rósa en
hin heitir Þórdís og og á heima í sveit. Þær
systumar skrifa henni saman. Þær hafa
einu sinni heimsótt hana og eftir það hóf-
ust bréfaskiptin. Það lá beinast við að
spyrja Ragnheiði að því hvort hún hafi
farið á hestbak.
„Nei, ekki í sveitinni,“ segir hún. „Aftur
á móti hef ég fengið að fara á bak hér í
nágrenni Reykjavíkur. Vinkona mömmu
minnar á tvo hesta.“
í skólanum þykir Ragnheiði skemmti-
legast að teikna, lesa, læra landafræði og
vera í vinnubókatímum — en reikningur-
inn er leiðinlegastur. Hvað framtíðarstarf
varðar langar hana dálítið til að vinna í
stórri búð. Hún bætir við að þau mál séu
eiginlega óráðin.
- Hvað hefurðu fyrir stafni þegar þú
kemur heim úr skólanum á daginn?
„Ég er mikið með systur minni og vin-
konum. Við leikum okkur saman. Svo
þykir mér gaman að fara í sund.“
— Áttu fleiri áhugamál en sund-
íþróttina?
„Já, mér þykir líka gaman að dansa. Ég
heyri óminn af tónlistinni þegar ég er með
heyrnartæki.“
- Kann fjölskylda þín að nota
táknmálið?
„Ýr, systir mín, kann mikið í því, sömu-
leiðis mamma en pabbi kann lítið.“
— Eruð þið systumar mjög góðar vin-
konur?
„Já, við erum það. Stundum rífumst við
en við erum fljótar að sættast aftur. Við
erum svo líkar í útliti að sumir segja að það
sé erfitt að þekkja okkur í sundur,“ segir
Ragnheiður Sara að síðustu.
Að þessum orðum sögðum var heim-
sókn blaðamanns og ljósmyndara í
Heyrnleysingjaskólann lokið.
E.I.
39