Æskan - 01.04.1987, Blaðsíða 36

Fjöldi ljósa blikkaði.
það fór hægur þytur
um rjóðrið.
Og svo fór geim-farið
á loft.
Hægt og tígulega
snerist það í hringi,
hækkaði flugið
og sveif
svo út yfir skóginn.
Jói hljóp á eftir
í áttina heim.
Pegar heim kom
var pabbi Jóa mjög æstur
og sat upp á þaki
með kíki í hendinni.
„Sástu flugvélina
sem fór hér yfir?
Sú sama og hafði næstum
drepið okkur um daginn.
Og enn flaug hún of lágt.“
„Þetta var ekki flugvél,
pabbi minn.
Þetta var geim-farið
hans Spúka,“
sagði Jói ósköp rólega.
„Spúki, Spúki...
byrjaðu nú ekki aftur.“
„Þetta geim-far stóð
uppi í Stóra-Rjóðri
og flýgur héðan
á hnöttinn Prímus.
Með því eru Spúki,
mamma hans, pabbi og amma.
Amma er með voðalegar
neglur eins og sverð.
Hún er 650 ára.“
Mamma Jóa var komin út.
Hún greip óróleg fram í.
„Jói minn,
ertu nokkuð lasinn?“
„Þið hefðuð strax trúað
mér ef ég hefði sagt ykkur
að ég hefði hitt álf,
dverg eða draug
uppiíLitla-Rjóðri.
En af því að það var
geim-vera vilduð þið ekki
hlusta á mig.
Fullorðið fólk er
svo skrítið.
Það trúir bara því
sem það vill trúa.“
Jói hristi höfuðið.
Hann sneri við og
gekk aftur út í skóginn.
„Jói minn, Jói,
er þetta satt?“
kallaði pabbi hans
á eftir honum.
Jói leit við og brosti.
„Þau koma aftur
næsta sumar.
Þá skaltu bara fara
upp í Stóra-Rjóður
og sjá þau sjálfur.
Svo hélt hann áfram.
Geim-farið var orðið
að dá-litlum depli á himninufl1,
Svo hvarf það út í bjartan
sumar-morguninn.
36