Æskan - 01.06.1987, Blaðsíða 31

s.ern.runna en sá hvergi neitt. En
vj -ndilega kom ég auga á spor. Þau
v rtust liggja um allan garðinn. Þetta
ru spor eftir stóra fætur. Við hlið
st'r.ra lágu minni spor eftir litla
efp e^a btinn dreng. Ég læddist
sá1 r sldðinni og í hvert sinn, sem ég
skugga hreyfast, hrökk ég við.
f i 'dðin lá aftur fyrir húsið og ég
v;e^' henni. Ég sá að rótað hafði
nð í spýtnarusli hjá geymsluskúrn-
*• ^dr var farið að kólna og því
ge . ég aftur inn í húsið. Hvað var
'ginlega að gerast? Átti ég kannski
hringja í lögregluna? Eg klæddi
ra'lf -^etur °§ f°r attur ut- t*egar eg
n sPorin áfram sá ég að rósirnar
0 lnar höfðu verið traðkaðar niður
§'unnarnir voru eins og hvirfilbyl-
^r hefði gengið yfir. Nú lá slóðin aft-
ut að hliðinu. Þeir sem áttu sporin
0 ðu farið út á götuna. En hverjir
°ru þetta? Hvaða erindi áttu þeir
far'ö^urðinn ni'nn? Hvert höfðu þeir
't kafli
^krásettur af Gauta Hallssyni:
Eg varð að komast að þessu öllu
arilan. Ég gekk því að hliðinu, opn-
0 J Það skjálfandi á beinunum og
e, k út á götu. Slóðin lá að bílnum
u lnum eða því sem eftir var af hon-
^111- Það var búið að rífa afturhásing-
na af og sprengja bæði framdekkin.
o ar rúður voru brotnar og lágu
jnerbrotin allt í kringum bílinn og
n' í honum. Ég var alveg miður
ln því að mér þótti nefnilega vænt
-rF1 pennan bfl. Hann var af gerðinni
rabant station de luxe.
Kringum bílinn var allt útsparkað.
Ég reyndi að greina slóð út úr spark-
inu en það var erfitt vegna þess að
engir ljósastaurar voru í þessari
götu. Þegar ég var að því kominn að
gefast upp vegna myrkurs og kulda
fann ég slóð sem lá burt frá bílflak-
inu. Pað leit út fyrir að eigendur
sporanna hefðu hlaupið. Ég ákvað
að fara inn og ná mér í vasaljós því að
það var svo dimmt. í bakaleiðinni
fór ég fram hjá bílnum. Kom ég þá
auga á blóð í mölinni. Blóðflekkirnir
voru ekki stórir svo að bersýnilega
hafði blóðrennslið verið stöðvað
áður en skemmdarverkamennirnir
héldu á brott.
Þegar ég hóf að rekja slóðina á ný
fann ég hana brátt við vegarbrúnina.
Sporin voru greinileg og því auðvelt
að fylgja þeim. Á næstu gatnamót-
um skiptist slóðin. Litlu sporin lágu
beint áfram en þau stóru til vinstri.
Ég var með krónu í vasanum og
ákvað að kasta upp um það hvert
skyldi halda.
III. KAFLI
Frásögn Sigurðar J. Sölvasonar
Ef skjaldarmerkið kæmi upp færi
ég til vinstri, beint áfram ef þorskur-
inn kæmi upp.
Upp kom þorskurinn og ég hélt
áfram að næsta götuhorni. Þar var
slóðin alveg horfin. Allt ípinu fann
ég að hníf var þrýst í bakið á mér. Sá
sem ég elti hafði falið sig í skotinu
hjá dyrum kaupmannsins á horninu.
Hann sagði mér að ganga áfram. Ég
fann blóð vætla niður bakið á mér en
þó var sársaukinn lítill. Sviti rann
niður andlit mitt.
Maðurinn öskraði á mig að halda
áfram þar til hann segði til. Ég gekk
af stað og beygði þar sem hann sagði
mér. Við vorum komnir inn í hrör-
legt hverfi en þar sagði hann mér að
nema staðar og opna hurð á einu
húsinu. Það ískraði í hurðinni og inni
var loftið mettað fúa- og myglulykt.
Hann skellti hurðinni á eftir okkur
og sagði mér að halda áfram inn
langan gang.
IV. KAFLI
Frá Jóni A Sigtryggssyni:
Ég sá að ég yrði að hlýða mannin-
um. Ef ég hikaði átti ég á hættu að
verða rekinn í gegn. Við héldum því
inn eftir ganginum og ég var eins og í
leiðslu, ég var svo hræddur. Allt í
einu var gangurinn á enda. Til hægri
var hurð og hann skipaði mér að
opna hana og fara inn. Ég gerði eins
og fyrir mig var lagt, opnaði hurðina
og fór inn. Þar sá ég lítinn dreng.
Hann hnipraði sig inn í eitt hornið
þegar maðurinn kom inn og virtist
vera að reyna að færa sig frá honum.
Þegar maðurinn sá þetta varð hann
fjúkandi vondur og æddi að strákn-
um sem hnipraði sig nú enn meira
saman.
Ég greip tækifærið meðan það
gafst og hljóp út um dyrnar sem hann
hafði gleymt að loka. Ég hljóp eins
og fætur toguðu. Ég var kominn
langt fram í gang þegar maðurinn
tók eftir því að ég var sloppinn.
Hann hljóp þá strax á eftir mér. En
nú var ég kominn út. Hvert skyldi
halda næst?
31