Æskan - 01.05.1990, Page 36

Knáir
krakkar í
sögulegri
fjallaferð
Framhaldssaga eftir Iðunni Steinsdóttur.
Búi, Hrói og Lóa eru á fjöllum og
hafa kynnst alúðlegu fólki, Heru og
Ted. Með þeim er ungur drengur sem
þau segja að eigi bágt og sé slœmur á
taugum. Krakkarnir hafa einnig séð
þar tvo skuggalega náunga, Skeggja
og Snúð, eins og þeir kalla þá.
Þegar hér er komið sögu hefur Búi
heyrt í útvarpi að Víðbláni, fegursta
steini sem fundist hefur á íslandi, hafi
verið stolið...
- Verst að við skulum ekki vera
niðri í byggð, segir Hrói.
- Af hverju? spyr Lóa.
- Þá hefðum við tekið þátt í að
leita, segir Hrói.
- Það hefði verið gaman að ná slík-
um þjófum, segir Búi.
- Strákar, getur verið að stelpan,
sem hvarf, hafi stolið steininum?
spyr Lóa.
- Ertu frá þér? Hún er bara ellefu
ára. Hvað ætti hún að gera með Víð-
bláin? segir Hrói.
- Ég er bara tólf ára og ég gæti vel
hugsað mér að eiga hann, segir Lóa.
- Ellefu ára krakkar eru varla
svona miklir þjófar. Auk þess er Mý-
nes langt frá Furufirði, segir Búi.
- Eigum við ekki að kveikja á tæk-
inu og hlusta á næstu fréttir? Mig
langar svo til að vita hvort stelpan
er fundin, segir Lóa.
- Tækinu!
Búi hrekkur við.
- Ég skildi það eftir upp frá. Mér
40 Æskan
varð svo bilt við þegar ég heyrði
þetta að ég æddi af stað til að láta
ykkur vita.
- Ertu alveg galinn? Þú getur týnt
því, segir Hrói.
- Nei, það liggur hjá öllum steinun-
um mínum. Svo er það í gangi. Ég
renn bara á hljóðið, segir Búi.
- Við skulum koma með þér að
sækja það, segir Lóa.
Þau rísa á fætur og ganga af stað.
Fyrst fara þau upp skriðuna en síðan
beygja þau og fara yfir hæð.
- Við ættum að vera farin að heyra
í því, segir Búi.
- Ertu ekki að villast? spyr Lóa.
- Nei, það er þarna á bak við stóra
steininn.
En þegar þau líta á bak við stein-
inn er ekkert tæki þar; bara hrúga af
steinum sem Búi var búinn að safna
sér.
- Hvað hefur orðið af tækinu? spyr
Búi.
- Ertu viss um að þú hafir ekki tek-
'?
ið það með og misst það á leiðinm-
spyr Lóa. - Nei, svei mér þá. Eg
skildi það eftir hér. Það var í gang>>
segir Búi.
- Ég veit, ég veit!
Hrói er æstur.
- Hvað? spyrja hin.
- Einhver hefur heyrt í því, gengiö
á hljóðið og tekið það, segir Hrói.
- Einhver! hrópa Lóa og Búi.
- Skeggi!
- Sá skal fá það, segir Búi.
- Við förum niður eftir og sækjum
það, segir Hrói.
- Þú áttir ekki að skilja það eftlr>
segir Lóa.
- Ef til vill er hann enn hér í fjat*'
inu. Við skulum leita og læðast að
honum og ná því aftur, segir Búi.
- Allir af stað, segir Lóa.
Þau skipta liði og fara hvert í sina
átt.
Hrói læðist eins og mús. Hann get
ur stigið mjög létt til jarðar þegar
hann vill það við hafa. Hann er bú
inn að koma auga á bakpokann hans
Skeggja sem trónir á milli tveg£Ja
steina. Nú er um að gera að læðast
að pokanum og gá í hann. Ef task1
er þar þá er bara að grípa það 0>b
hendast í burtu.
Hann litast um en sér ekki SkegffÍ3
og Snúð. Hann læðist að pokanu111,
opnar hann og lítur ofan í hann. Her
eru alls konar tól og tæki, öxi, hamr
ar, mælar, tengur og allt mögule^r'