Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1911, Blaðsíða 98

78
ÓLAFUR s. thorgeirsson:
Þaö var í vetrarbyrjun. Útsynningur ineö liaglélj-
um úti.
Og lralt inni. Enginn eldur í ofninum. Þórar
inn átti sjálfur að legga til eldiviöinn. Enda var honum
það vorkunarlaust, þar sem herbergið þetca, í húsinu henti-
ar maddömu Hagalín, kostaði ekki nema 8 krónur utn
mánuðinn — galtópit — Ijóslaust og rúmhiust.
,,Eg vildi a.ð eg væri horfinn heim”, hugsaði Þórar-
inn, ,,þó að mamina sé fátæk þá vill hún alt al'láta mér
líða betur en þetta. En eg hef ekki viljað skrila henni
neitt um það, hvað mér leiðist og líður hérna illa. — Hug-
urinn er þóalt af heima, þar sem eg var barn. — Og eg
er enn þábarn”.
Það var barið ádyrnar — svo '.a til málamvnda — og
inn kom maddama Hagalín, húsmóðirin sjálf.
,,Góðan dag! — eg ætlaði að tala um það við þig, að
mér kæmi nú vel, ef þú gætir borgað leiguna fyrir her-
bergið; það er nú komin rúm' vika, síðan mánuðurinn leið.
Og eg get eiginlega ekki liðið neinn lengur, sem eg tek í
húsið; enda borga allir skilvíslega, sem leigja hjá mér.”
En maddama Hag.dín var flugrík. Maðurinn henn-
ar sálugi var timburmeistari. Og hún hafði fengið stór-
fé eftir hann.
,,Eg hef nú ekki nærri því alt það, sem þarf til að
borga yður alla mánaðarleiguna. En eg skal gera alt
sem eg get til þess, að þér fáið peningana annað kvöld,”
mælti Þórarinn.
,,Jæja. — En er þér ekki hálfkalt hérna inni núna?”
,,0 — nokkuð” —
— ,,Hvað var hún að spyrja um kulda? Eins og hún
meinti nokkuð með því! Sjálf hefði hún ekki viljað búa í