Almanak fyrir hvern mann - 01.01.1884, Blaðsíða 61

55
Sveimar alt í sœld og ró
Svo sem lcyst úr dróma,
Þá þú faðmar fold og sjó
Fríðum töfra Ijóma.
Eins og hefði’ eg óskstund liitt
Augum hverfur glfja,
Lystislotið Itt eg þitt,
Ljóssins vetti fría,—
Tunglið, tunglið, tunglið mitt,
Tak mig upp til skýa!
Stgr. Tli.
ddj wnaduzi'ivn.
Enginn fyrír letilag
Löst á mer skal fintia;
Her hefi’ eg staðið hálfan dag
Og horft á þá, sem vinna.
Að liýnia rótt með liendur í kross
Og hœgri fót á vinstrí
Upp við vegg,—það happa-hnoss
Af liyggju lofa’ eg instri.
Nú þeir hœtta, hefst upp þá
Hvíldar tímabilið,
Fyrir starf mitt Halberg hjá
Hressing œtti’ eg skilið.
Stgr. Tli.
Ghillkorn fyrir livern rnann.
Maður k einungis að lesa, þegar þrot verður á lians
eigin liugsan, sem opt kann fyrir að koma, enda hjá gáf-
uðustu mönnum. En að burt vísa sínum eigin, frum-
kröptuðu liugsunum, til þess að taka bók í hönd og fara
að lesa—það er synd gegn lieilögum anda.
(Schopenhauer).
Mótlætingar dragast að miklum sálum eins og þrumu-
veður að háfjöllum. (Jean Paul).