Afturelding - 01.04.1979, Blaðsíða 10

Á Siglufirði 1936, f.v.: Kristján Reykdal, Anna Eiriksdóttir, Árni Eiríksson, Sigurlaug Si(>urðardóttir,
Arnbjörj; l'iríksdóttir, Sijturlaug Björnsdóttir, Eric Ericson, Ólöf Björnsdóttir, Ásmundur Eiríksson,
Líney Guðmundsdóttir, Alfhild Mathisen, Martin Mathisen, Jóhanna ögmundsdóttir, Rannveig Her-
mannsdóttir, Þórunn Gunnarsdóttir, Kristjana Sigfúsdóttir, T.B. Barratt.
Kristín Jóna Þorsteinsdóttir. Var hún þeim hjónum
einkar samrýmd. Ericson var óáreitinn maður og frið-
samur. Hann var framkvæmdasamur og traustur. Ekki
sigldi hann alltaf meðbyr. F.n stefnan var ákveðin. Verk
Guðs út og áfram. Hann sá þýðingu þess að ná út fyrir
Eyjar með starf safnaðarins. Árið 1934 byrjar hann út-
gáfu Aftureldingar og var hann fyrsti ritstjóri og stofn-
andi. Meðritstjóri og síðar aðalritstjóri var Ásmundur
Eiríksson og vann hann við blaðið lengur en nokkur
annar eða meira en 40 ár. Með Ericson gefast íslenskir
menn til samstarfs, meira en áður. Skulu þar nefndir
Jónas Jakobsson myndhöggvari og síðar trúboði og for-
stöðumaður. Páll Júlíus Einarsson úr Eyjum og svo Ás-
mundur Eiríksson. Það verður hræring og vakning. Fólk
kemur með og skírnarlaugin er opin. Á þessum árum
komu Skaftafellssystkinin í Vestmannaeyjum með, þau
voru og eru söngelsk, léku á hljóðfæri og hafa trausta
lyndiseinkunn og staðfasta. Sennilega mun Jónas S.
Jakobsson hafa leikið fyrstur mann á sög hér á landi. Það
var um 1932. Síðar lærði Haraldur Guðjónsson að fara
með sögina á þann hátt og vakti það mikla furðu og
forvitni. Leikið á gítar og sög!
Um vorið 1936 kom T. B. Barratt, aðalbrautryðjandi
vakningarinnar í Evrópu fyrst til íslands. Túlkur hans var
Ásmundur Eiríksson. Barratt ferðaðist um landið og hélt
samkomur. Hann stofnaði Fíladelfíu í Reykjavík og
Fíladelfíu á Akureyri í maímánuði 1936. Eric Ericson var
fyrsti forstöðumaður safnaðarins í Reykjavík og var það í
12 ár. Síðar Ásmundur Eiríksson í 22 ár og síðan 1970
Einar J. Gíslason.
Áður er þessir söfnuðir voru stofnaðir, þá hafði um
1929 - - 1932 gengið vakning yfir Fljót í Skagafirði. Fleiri
manns í mörgum heimilum vöknuðu til lifandi trúar. Þar
var stofnaður söfnuður, „Narsissa". (Ljóðaljóð 2:1.)
Ásmundur Eiríksson fann þetta nafn og var fundvís eins
10
og oft áður. Nafnið þýðir „Hvítasunnuliljan". Arthur
heitinn Gook skírði þar I Sandósi 26. júní árið 1931 12
manns. Söfnuðurinn Narsissa tók að lang mestu leyti
afstöðu með Hvítasunnumönnum, eftir að Ásmundur
Eiríksson skírðist með Heilögum Anda, í Betel í Eyjum
árið I933. Fólkið úr Fljótum hefir reynst fastheldið við
hið góða Orð. Traustir og staðfastir og fórnfúsir meðlim-
ir. Einna kunnastur þeirra er Kristján Reykdal, mjög
virkur sunnudagaskólamaður og kennari. En meðan Ás-
mundar naut við, þá bar hann höfuð og herðar yfir alla,
sökum manndóms og gáfnafars. Skal hér heimfært eitt
dæmi, sem Ásmundur hafði aldrei hátt um. Það er helgur
dagur og samkoma var haldin í Haganesvík. ís er á vatn-
inu, en ekki talinn nægjanlega tryggur. Samkoman byrj-
ar, með söng og lestri Guðs Orðs og bæn. Ásmundur er
nýbyrjaður predikun sína. Þá heyrast ógnvekjandi hróp.
Tveir menn niður um ísinn. Áður en Ásmundur hafði
farið inn I samkomuna, tók hann eftir tveim til þrem
steypuborðum við hlið samkomuhússins. Ásmundur
leggur umsvifalaust frá sér bókina, tekur steypuborðin
með sér og út á ísinn. Finnur hann ísinn ótraustan og
leggst þá flatur á ísinn og ýtir borðunum á undan sér, býr
hann þannig braut með borðunum að vökinni, þar til sá
er í vökinni var gat náð borðsendanum og mjakað sér upp
úr vökinni, með traustu handtaki Ásmundar. Þarna var
unnið, með skarpri hugsun, dásamlegt björgunarafrek.
Ásmundur hlaut skáldskapargáfuna í vöggugjöf og
orkti og rímaði ljóð og sálma. Elskaðir og sungnir af
þúsundum manna. Hin síðari ár Ásmundar lagði hann sig
fram um ritstörf og varð afkastamikill á því sviði, enda þá
heilsubetri, en um miðbik ævinnar. Ásmundur var mjög
alhliða starfsmaður og var hann jafnduglegur í við-
kvæmri sálgæslu, sem drifkraftur í kirkjubyggingu Fíla-
delfíusafnaðarins við Hátún 2 í Reykjavík. Margur held-
ur mann af sér, segir gamall málsháttur. Það er nett og