Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 27

27
ekki er þó neirm heimspekingurinn eða Mahntma
farinn enn að taka málstað þeirra. Þoir gjöra ekk-
ert til að vernda löðurlausa nje verja ekkjur, og
það lítið, sem gjört er, hafa þeir gjört, sem orðið
hafa fyrir kristilegum áhrifum. Uppeldi og heim-
spekieru aflvana gagnvart stjetta-hleypidómum, göml-
um vana og prestaslægð. Þess vegna eru fræði-
menn vorir kærulausir um meðbræður sína. Þeir
kvarta stundum yfir þeim konum, sem hafa þrek
til að veija frelsi sitt og breyta samkvæmt sam-
vizku sinni, en þeim stendur á sama um þúsund-
irnar, sem hrapa árlega í giöfina eða í spillingar
díkið“.
Ramabai grjet opt beiskum tárum yfir eymd
kvennanna og reyndi hvervetna að rjetta bágstödd-
um hjáiparhönd. — Hún segir, að tiunda hver stúlka,
sem hefir veiið á heimili hennar, hafi áður orðið
fyrir svivirðilegu ofbeldi siðspilltra manna. —
Stundum fór Ramabai i dularbúningi til veistu
spillingarbælanna til að reyna að bjarga einhverjum,
og sá hún þá margt hroðalegt. Þannig fór hún til
Brindaban, þar sem er fjöldi ríkra presta, sem eiga
stór musteri. Þeir láta vinnumenn sína njósna um
ríkar ekkjur, kynnast þeim og telja þeim trú um
að þær þurfi að fara pílagrímsferð eða helzt flytjast
slveg til „helgu“ staðanna; þá geti þær bætt fyrir
syndir sínar með því að þjóna pvestunum og fræði-
nvönnunum og tigna Krishna. Þegar þær svo
koma, er þeim tekið með mestu virktum, en síðan