Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 23

23
að móðir sín gæti ekki farið með sig í musterin.
Hún sárkveið fyrir þeim degi, þegar hún væri orð-
in albata. Móðir hennar og indverskir prestar
höfðu komið til hennar nokkrum sinnum og boðið
henni helgirit sín, en viljað fá biblíuna í staðinn.
Vörður var settur á hverjum degi við sjúkrahúsið
þær stundir, sem þeir fóru frá sjúkrahúsinu, er frísk-
ir voru. Forstöðukona sjúkrahússins var okkur
hliðholl og leyfði okkur að sækja stúlkuna á öðr-
um tíma dags. Við sendum hana samstundis burt
úr boiginni til kristniboða uppi í sveit. Ramabai
vissi ekkert um þetta ráðabrugg. Þegar móðirin
sá, að dóttirin var gengin úr greipum sjer, sneri
hún ailri sinni reiði á Ramabai, og sagði, að dótt-
ir sín væri 2 árum yngri en hún hafði áður sagt,
og hefði engan rjett til að ráða sjer sjálf:
Innlendu blöðin tóku öll í sama strenginn og
skörnmuðu Ramabai á ný. Hún mat ekki mikils
dagdóma manna um sjálfa hana, en aptur varð hún
að gæta heiðurs skólans. Hún heimsótti mig og
sagði, að annaðhvort yrði hún að hætta við skóia
sinn, eða jeg yrði að segja til stúlkunnar. Jeg
skoraðist undan að verða við þeirri bón, en fyrir
þrábeiðni hennar sagði jeg henni loks hvað kristni-
boðinn hjet, sem vesalings stúlkan væri hjá. Þau hitt-
ust og komu sjer saman um að láta lögregluna skera
úr málum. Það var farið með stúlkuna á ákveðnum
úegi til lögreglustjórans, sem var kristinn. en móð-
jl' hennar mætti ekki, og lögreglustjórinn neitaði