Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 36
36
fátæk en Drottiun sjer um mig“, og hann hefn
lofað; „Þjer skuluð eta og mettir verða og lofa
nafn Drottins, yðars Guðs, sem hefir gjört dásam-
lega hluti yðar á meðal; og mitt fólk skal aldrei
að eilifu til skammar verða“. (Jóel 2. £6.) Stu
ur mínar og jeg erum fúsar til að sleppa öllum
þægindum. Ef á þarf að halda, látum^ við oss
nægja eina fátæklega máltíð á dag. A meðan
nokkur blettur er óskipaður og nokkur munnbiti
eptir, styðjum vjei hungraðar systur vorar. Mjei
finnst synd að búa við alsnægtir á meðan Þusundn
manna eru heimilislausir og deyja af hungu'.
vjer öll gjörum skyldu vora, þá er Guð trúfastui
og sendir þá hjálp, sem vjer þurfurn". —
Litlu síðar gekk bóluveiki í Poona og senO
þá Ramabai flestar stúlkur sín.ar tii Khedgaon, Þ»r
sem hún átti landspildur, og bjuggu þær þa i tjöio
um fyrst í stað en seinna voru þar reist íveruh
og setti Ramabai þar þá upp nýtt ekkna hæli í sam
bandi við Sharadan Saðan. Þetta hæli var nefnt
Mukti (Hjálpræði) og forstöðukona þess varð ung
frú Anna Abrams trúboði frá methodistum í Ame.iKU
en Ramabai hafði samt yfirumsjón.
Annars hjeit Ramabai áfram að bjarga konu
og börnum úr hallærinu, þangað til hallænnu
Ijetti með góðri uppskeru haustið 1897. Biblíukona )
n þæv indverskar konur, sera verja tíma sínum *'!
að fara hús úr húsi, til að lesa fyrir hoiðnu konurnax
ritningunni, eru nefndar bíbliukonur.