Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 21

21
verið af heimili sínu. Hún tók þær ekki í sjálfan
skólann, því að hann var ætlaður hástjetta ekkjum
einum, heldur kom hún þeim í kristniboðaskóiana
og fáeinar tók hún alveg að sjer sem sín börn. Þær
voru „fjöiskylda hennar“ og þeim var beinlínis ætl-
að að vera við morgunbænirnar. En dyr bæna-
salsins voru öllum opnar, og mörgum ekkjurn var
forvitni á að kynnast þeirri trú, sem svona góð
kona hefði. — Árangurinn varð sá, að innan skamms
fór fullur helmingur sti'úknanna að hraða sjer á
fætur á morgnana og vera við morgunbænirnar. —
En þegar það frjettist, leizt Hindúum ekki á blikuna
og reyndu að rægja Ramabai við lijálparfjelagið í
Ameríku og spilla fyrir henni á ýmsar lundir.
Skömmu síðar skrifaði Ramabai í blað eitt í Mad-
vas á þessa leið:
„Þegar vjer komum til Poona, tóku þrír kunn-
ir Hindúar að sjer að vera ráðanautar stofnananna
viðvíkjandi jarðakaupum, byggíngum og þ. h.
En þeir höfðu engin afskipti af heimilis stjórninni.
Allt gekk vel um tima, en þegar stúlkurnar, sem
tóku þátt i bænastund minni voru orðnar 20, barst
Það þeim til eyrna. Herbergi mitt var ætíð opið og
hjev var ekki um neitt leyndarmál að ræða. Þeir
skorúðu á mig að banna stúlkunum að koma á
hænasamkomur. Jeg svaraði, að þá bryti jeg gegn
samvizku minni, og þar sem heimilinu væri stjórn-
að af kristnum konum, væri óhjákvæmilegt að
htúlkurnar yrðu fyrir kristnum áhrifum. Þeirsögðu