Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 19

19
til að þær kynnist náttiírunni, skoði garðana hjer
í kring, líti í smásjána og aðgæti stjörnurnar frá
húsþakinu".
Helen S. Dyer bætir hjer við: „Jeg sá brátt
að þetta var meira en orðin tóm. Stúlkurnar köil-
uðu Ramabai að eins „Bai“, venjulega húsmóður
uafnið á Indlandi, og ungfrú Sonderbai kölluðu þær
»Ukka“, sem þýðir eldri systir, hún hafði áðurstarf-
að að kristniboði í Bombay en gekk nú næst Rama-
bai að ráði og dugnaði í „Saðan“. — Þegar kvöid-
klukkan heyrðist, hröðuðu allar sjer til „Bai“ og
nUkku“ og buðu þeim góða nótf. moð kossi, jafnt
eidabuskan, sem komin var um fertugt sem yngstu
barn-ekkjurnar“. —
Á heimilinu voru um þessar mundir um 40
ekkjur frá 7 ára aldri til 40 ára, flestar þó 15—
25 ára gamlar. Eldri ekkjurnar voru flestar dapr-
ar í bragði ogbáru vott um kúgun og misþyrmingu,
en aptur voru börnin glöð og kát, þótt þau hefðu
frá ýmsu misjöfnu að segja, þegar þau voru spurð
um fyrri æfi sína. Einn gestanna við vígslu-
hátíðina skrifaði hjá sjer samtal nokkurra námsmeyj-
anna, sem voru 10 eða 12 ára gamlar, og höfðu
verið kallaðar ekkjur, þótt þær vissu ekkert um
hjúskap.
VHta: „Jeg var ósköp lítil, þegar jeg var
Sipt. Mjer finnst ekki jeg vera nein ekkja, en samt
er það sagt. Jeg var kölluð „lánleysi" og það var
sngt, að jeg hefði drepiö mann minn“.
2*