Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 17

17
gleði; og um movguninn lá hún grátándi í nimi
sinu. „Jeg græt af gleði", sagði hún, „því nú ætla
áradraumar mínir að fara að rætast". — —
Þegar Hindúar taka kristna trú, taka þeir opt
jafnframt að semja sig að lifnaðarháttum Vestur-
landabúa, og vekja með því enn meiii óbeit ann-
ara landa sinna, enda komast þeir þá opt í fjárkröggur,
af því þeir lifa yfir efni fram. — Ramabai vildi aptur
geta sýnt löndum sinum að óþarfi væri að breyta
þjóðerni, þótt menn tækju betri trú. Hún borðaði
Þannig t. d. ekki annað en jurtafæðu, hvar sem hún
kom, eins og hún var vön heima á Indlandi.
Þessi fastheldni var þó smáræði í samanburði
við annað mál, sem nokkur ágreiningur varð um í
fyrstu. Ramabai vildi fyrir hvern mun ná til sem
flestra, en þá sagði hún, að uppeldisstofnun sin yrði
að vera hlutlaus um trúavbrögð. Pví að þorri ekkn-
anna vildi heldur ráða sjer bana en fara í skóla,
þar sem beinlínis væri reynt að fá þær til að
kasta feðra trú þeirra. Námsmeyjar hennar skyldu
Þannig fá fullt færi til að sinna þeirri trú, sem
Þeim sýndist. „Kristur hefir", sagði hún, „kallað oss
Þfl ýmsra starfa. Sumir prjedika, aðiir kenna, en
bflg hefir hann, að mjer finnst, kallað til að sópa
Þrott fáfræði og hleypidómum, sem koma í veg fyr-
ir að kristniboðainir nái til vesalings ekkna vorra“.
Ymsir trúaðir menn voru henni ekki sammála
1 þessu efni, en af því hún hafði unnið svo mikið
^raust og álit, skuldbatt fjelagið sig til að styðja
2