Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Blaðsíða 13

SÁGA SANN'íiA'R MTJtT-
13
lagöur í g'röfina við hliö konu sinnar, og söguhetja vov,
Charles Dupont, stóö uppi félaus og foreldralaus, á
fimtánda aldursári, því að aleigu föður hans höföu
skuldheimtunieun tekið undir sig að horium latnurri.
C'harles var, eins og áður er tekið fram, djarfur
og hugrakkur drengltr. Hann hafði notið góðs upp-
eldis. Hann var eiriberni, og faðir hans hafði varið
all-miklu fje til mentunar einkasyninum, og móðir
hans, er var hin prúðasta kona, ættuö úr Norðurfylkj-
'unum, hafði innrætt honum heiðarleik og göfug-
mensku.
Af ástæðum, er síöar verða skýröar, hafði fjöldi
manns snúist til fjandskapar gegn fööur hans í New
Orleans, og ekki ein einasta vinarhönd var út rétt
drengnum, er hanu, eins og aður er sagt, stoð uppi
sem allslaus munaðarleysingi.
Charles haföi engan grun um það, að faðir hans
hefði verið bókstaflega. félaus maður, fyr en eftir frá-
fall hans. Ekkert vissi hann heldur um f jandmenn
föður síns heitins fyrr, en hann einn góðan veðurdag
heimsótti einn af fornvinnm hans og bað hann um
meðmæli til þess, að geta náö í einhverja atvinnu.
Þessi fornvinur, er var kaupmaður, leit kuldalega til
hins unga manns og sagði;
“Ég get ekki gefið yður meðmæli mín, ungi mað-
ur ; ég ]>ekki yður ekki“.
“En þér þektuð föður minn“-
“já, ég þekti föður yðar, og sú þekklng Varö mér
helst til dýr; þér eruð, ef til vill, ennþá stefnulausari