Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Blaðsíða 4

IV
lenskum merkismðnnum me'ö æfisðgu-ágripi, kvæíii
frumkveöin, bókfregnir o. fl.
Reynt verður aö gera ‘Heimilísvininn* svo úr
garSi að efni og frágangi, a'S hann eignist vini ogkunn-
ingja á sem flestum góúum, íslenskum heimilum; að
Jiann geti oröiö svo lmgímæniur, a® liann beri nafn
meS rentu: veröi sannur heimilisvinur.
Oss virðist ekki eiga illa vi'ð, að láta þenna tilvon-
andi v i n h e i m i 1 a n n a byrja á greinarkorni, er
vér nefnum ‘heimili bóndans1.
Þá er vér erum vel ‘komnir á laggirnar*, fæðíng-
ur-annimar yfirsta’Snar, og vér fátim lietra næöi til, a'S
hugsa, Jeita og v e 1 j a, munum vér, má ske,
geta boðið breytilegra og veigameira efni, enda von á
liðveislu nokkurra pennafærra manna.
Vér skulum gera vort hi'S besta, og væntum tim-
hurðarlyndis á ]>ví, er á kann að vanta, að vel sé, og
að menn sýni viðleitni vorri nokkra viöurkenning.
Alt, er innihald snertir, svo sem ritgeröir, kvæðí
o. fl., geri menn svo vel a‘8 senda ritstjóranum, en alt
það, er fjármálum kemur vi'ö, t. d. pantanir, borganir
allar og fl., sendist beint til ráðsmanns rits J’essa.
Góð sölulaun veitt.