Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Blaðsíða 12

12
HEIMTLISVINTIEINN.
nýstárleg. Gamall maður, sem mætti honum, yrti ]>á
á hann ]>annig:
“Hvað heitir þú, ungi vinur minn ?“
Drengurinn leit á spyrjandann og sá, að hannvar
gamall maöur, illa til fara, og virtist vera einn af
“þessum heiðarlegu betlurum“, er menn svo kalla.
Charles Dupont er nafn mitt. herra minn“,
svaraði drengurinn djarflega, en kurteisi lýsti sér í
röddinni.
“Þakka þér fyrir“, mælti gamli maðurinn og
labbaöi burt án ]>ess, að gera rrákvæmar grein fyrir
spurning sinni.
Hann hafði að eins’gengið fá fet, er vel búinn
maöur sló hranalega á herðar drengsins og spurði
hrottalega :
“Hvað sagði gamli afglapinn við þig‘?“
Charles Dupont var fjörmikill, snarráður, djarfur
og skynsamur drengur, fæddur í grend viö Missisippi-
Faðir hans, er einnig var upprunninn í Suðurfylkjun-
um, hafði verið deildarforiugi í sambandshernum, en
hafði sest aö í New Orleans að loknum heruaði, og
byrjaö á verslun. Um all-mörg ár gekk verslunin
vel og honum græddist allvel fé, en síöar var hann
tældur til að leggja fé í illa ráðiö námufyrirtæki og
misti hann við þaö aleigu sína. “En sjaldan er eiu
bára stök“, segir málshátturinn, og svo reyndist hon-
um einnig. Hér um bil um sama leyti misti hania
konuna sína skyndilega. Þessar raunir tóku svo ó-
mjúkt á heilsu hans, að hann var skömmu síðar