Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Blaðsíða 15

gÁG'Á gÁMKÁft HÉTJC/
15
lega og mér }>jTkir fyrír |>ví; ég íalaöi í athtfgaleysí/
fíg tek orö ffiín aftur; hugsíö ekkí meira iitn þau/
lCn faruö aö ráöuííi mín tiín, j>ví faöir yöur efiir lét sér
ínarga fjandniettn hér í borginnií‘,
“Ég krefst )>eás, herra ftiínn; a® J>ér segíö mér af'
dráttarlaust alt,- sém }>ér vitið tmi feita mál“ /
“Þér kíefjíst j'ess?1’1’
"já“,
“Goít og rel/ Það getur, ef tíl íáll( oíÖíð yS’uí’
ííö' líöí/ Það getur haft }>fiu áhríf á yðífr, aö þér verð-
íð gætnari, en faðir yðar Var/ Ég er éinn feirra, ei'
tirðu að fémardýri í hðndutfl háns- Véf báru’m allif
óíakmarkað traust til fSÖur yðar um eitt sfeeíð. Véi'
Vortnn állir vinir haiis- Hann hi-ást okkttr herfilega-
Hann solsaði tmáírsig févort og lánstraust meðósánn-
induftí, Og sannárlega keínst ég Vægílega. að orðí, ei'
ég nota orðið ósaftliífldi, )>vi hann ekki að eins
stöfnaði óss í Voða, heldtir gerðí annað, seffl var enn-
}>á verra- Haftn reyndi, aÖ skella skaldintií á yngrí
félaga sinn, erVar sáfelatts ériris ogfearnið í öióðurkviði/
Ég Veít t>að ekkí Jfleð vissti etffi — én J>að getur farið
svö, að ég fsifi fjárhagslega á höfuðið fyfir aögerðii'
föður yðar'/ Það getur Verið, að hatm hafí raení mig
aléigtí milffií ég Veit í>að ekki enii en hitt veit
ég, að ínéstUí' hluti t>ess, er ég hefi Vafíð lífi mínu til
að komast yfir, ©r farið förgörðifm, Þér sjáið ]>ví, að
ég get ekkí gefið yður íneðmceli mín, og ég ímyndrt
mér, að engínn einasti hinna fyrri vífta föður yö.u'
Vilji eða geti gert ]>að, Hafiö ráð mín; yfirgefið NgvV
í)rlGa,ns‘ ‘,