Muninn - 01.12.1964, Blaðsíða 22

Ljóð
Vegurinn lá baðaður geislum
hins eilífa dags.
En raddir sem hrópuðu
fældu Ijósið og það flúði
bak við skuggann þinn.
Þú felur það þar
— ég fæ ekki að sjá það.
ul
- Annalis Scholae
Framhald af bls. 37.
um, sungu og hlýddu á dagskráratriði. Þar
voru flutt minni, minni Islands flutti Sig-
urður H. Guðmundsson, minni skólans
Sverrir Kristinsson, minni kvenna Pálmi
Erímannsson og minni karla Guðrún Árna-
dóttir. Auk þess las Gunnar Stefánsson úr
Aldamótaljóðum Einars Benediktssonar, og
skólakórinn söng undir stjórn Hermanns
Stefánssonar.
Eftir mjög almennan fjöldasöng var hald-
ið niður í skóla, hafði hann algjörlega
oreytt um svip, vegna frábærra skreytinga.
Þar var ýmislegt til afþreyingar þeim, sem
ekki iðkuðu dansmennt, svo að engum
þurfti að leiðast. Starfrækt var bíó, ljós-
myndastofa, spilavíti, bar, veiðimannakofi
og Tívolí. Auk þess gátu samkomugestir
fengið svör við spurningum sínum hjá raf-
eindaheila, sem líklega hefur verið í ólagi,
ef dæma má af svörunum, sem hann gaf.
Þarna var haldið listmunauppboð.
Samkoman fór í alla staði vel fram, og
stóð hún til kl. 3 um nóttina. ip
BÓKMENNTAKYNNING var haldin 25.
nóv. og kynntur Albert Camus. Skólameist-
ari flutti erindi um hann, og lesið var úr
verkum hans. Kynningin var hin prýðileg-
asta í alla staði og eiga bókmenntakynn-
inganefnd og skólameistari miklar þakkir
skilið frá þeim, sem nutu.
Nokkrum mánuðum eftir, að fyrsta
skáldsaga Camus birtist, kom út önnur bók
eftir hann, þar sem hann kernur fram með
skýringar sínar á „Útlendingnum" og
heimspekileg viðhorf sín. Bók þessi hefur
ekki verið þýdd á íslenzku, en ég hef snúið
hér úr dönsku niðurlagi hennar, sem hefur
sömu fyrirsögn og bókin sjálf „Goðsögnin
um Sisyfos“. Orðið „absurd“, sem á ís-
lenzku er þýtt fjarstæður, kemur mjög oft
fyrir þar, og er það raunar undirstaðan að
þeim sjónarmiðum, sem hann dregur þar
fram. Sögumaður í „Útlendingnum“ heyr-
ir undir þetta orð. Hegðun hans og hann
sjálfur er fjarstæður. En fjarstæðan sjálf er
sambandið milli mannsins og heimsins.
Staða mannsins í heiminum er fjarstæð.
Heimurinn er fyrir manninum fjarstæður.
Vitund mannsins og veruleiki heimsins eru
órjúfandi, en samt andstæð, — og upp af
þessum tveim andstæðum sprettur fjarstæð-
an, sem bæði getur skapazt af vissu hugar-
ástandi og af skilningi meðvitundarinnar.
Hún er þannig huglægur veruleiki skynj-
aður eða skilinn af einstaklingnum.
Ég vona, að þetta skýri eitthvað, hvað
Camus á við með orðinu „fjarstæða“ og
hvað hann á við, þegar hann talar um „hinn
fjarstæða mann“. Sömuleiðis vona ég, að
þessi þýðing, þó af viðvaningi sé gerð,
megi gefa hugmynd um þann anda, sem
mjög einkennir ritverk Camus. Og ef þessi
þýðing má verða til að vekja áhuga ein-
hvers, sem ekki var á kynningunni, á við-
horfum og ritverkum Camus, þá tel ég þetta
betur gert en ekki.
P. S.
50 MUNINN