Dýravinurinn - 01.01.1897, Blaðsíða 55

45
eggin urðu fúl og pysjan (pysja = kofa) drapst af næringarskorti; var þessi
veiðiaðferð þannig bæði heimskuleg og griramúðleg. Auk þessa höfðu menn
eða fundu upp um þetta leyti bæði uppistöðunet með fram brúnum í úteyjum,
er fuglinn var rekinn í, og yfirsláttarnet, sem slegið var yfir fuglinn, þar sem
hann sat i þjettum hópum. Afleiðingin af þessari veiðiaðferð kom brátt í ljós;
fuglinn fældist burt, og honum fækkaði óðum, svo að augsýnilegt var, að hann
mundi gjöreyðast, og var því öll netabrúkun við lundaveiði loks algerlega
bönnuð undir 1870, en fullerfitt veitti, að fá þessu til ieiðar komið, sakir
skammsýnnar fastheldni sumra manna hjer við netin. Jafnframt netaveiðinni
hafði greflaveiðinni ávallt verið framhaldið, en nú var nokkur ár lundi að
eins veiddur með greflum, og tók hann þá þegar heldur að aukast«.
í sambandi við þetta má geta þess til fagnaðar fyrir alla dýravini,
að nú eru lögð niður 1 Vestmannaeyjum net þau, er áður voru lögð á sjó
fyrir svartfugl. í netum þessum fjekk svartfuglinn opt rnjög kvalafullan
dauða, einkum ef frá tók, svo að dróst að vitjað væri um netin. Stundum
fannst fuglinn og í þeim hálfdauður, allur sundurtættur af skúmnum.
Hrútur sá, sem myndin er af á bls. 7, hjet Ponti, var þá 7 vetra
gamall, eign Guðmundar Gunnarssonar á Sauðanesi á Ásum í Húnavatnssýslu. Hann
var afbragð að stærð og vænleika. Greind hans er ekki getið um, en útlitið
var einkennilegt.
Flest af sauðfje f heiminum er koilótt. Hyrnt sauðfje er að tiltölu
flest á Islandi og fjalllöndunum á Skotlandi. En ferhyrnt fje er mjög sjald-
gæft, einkum með eins reglulega löguð horn eins og á þessum hrút. Efri
hornin voru 21 þuml. á lengd, og 331/* þuml. milli enda hornanna; vanga-
hornin bognu voru 15 þuml. á lengd hvort.
Myndin af fjárhópnum (III), er tekin á Englaridi. L. Zöllner og J.
Vidalín höfðu flutt liann þangað fyrir pöntunarfjelag á Norðurlandi.
Fjeð var búið að standa og jafna sig eptir ferðina nokkra daga 1
graslendi á Englandi, þegar myndin var tekin. Það er frjálslegt og sýnir, að
meðferðin við flutninginn hefir verið svo góð, sem hægt var, enda er það
kunnugt, að þessir menn hafa mikla reynslu við fjárflutninga, og vilja á að
fara vel með skepnurnar.
En þó svo sje, að útbúnaður og aðbúnaður sje svo góður sem kostur
er á, þá líða skepnurnar mikið á ferðinni, svo mjer er til efs, að sannir dýra-
vinir vildu selja skepnur sínar til útflutnings, ef þeir værusjálfir með skepnunum,
og sæju, hvernig þeim líður í hvassviðri og sjógangi.
Jeg hefi farið tvær ferðir með fjárflutningaskipum frá íslandi til Eng-
lunds til að sjá, hvernig skepnunum liði og aðhlynningin væri.