Dýravinurinn - 01.01.1897, Blaðsíða 3

Miskunn viö málleysingja.
Eptir
Benóni Jónsson.
Meðferð á hestum.
1. »Ráð við strokii.
i|
gSy^gaður nokkur at Vesturlandi var á terð hjer i Hrútaíirði fyrir nokkrum
árum. A bæ einum, þar sern hann kom við, tóku menn eptir því, að um
bæði eyrun á tveimur at hestum hans voru hvítir hringir af upplituð-
um hárum. Hann var spurður að, hvernig á þessu stæði, og sagði maðurinn
þá svo frá, að þegar hann tiutti sig í aðra sveit búferlum, gat hann ekki
hamið þessa hesta meö nokkru móti; þeir voru alltaf að strjúka. Hann hafði
heyrt getið um, að hestar strykju ekki, ef salt væri látið í eyrun á þeim. Tók
hann nú þetta ráð og batt bandi um eyrun fyrir ofan saltið, svo að það skyldi
ekki detta úr. Þetta gafst svo, að annar hesturinn hreyfði sig ekki til stroks;
hinn strauk reyndar, en í öfuga átt. Hringirnir á eyrunum voru örin undan
böndunum. Almenningur lieldur að þetta ráð byggist á því að saltið hafi þá
»náttúru«, að hestar strjúki ekki, ef það er í eyrum þeirra, en mönnum er ó-
hætt að reiða sig á það, að saltið hefur alls enga »náttúru« í þeim skilningi,
sem hjátrúin kenuir, þar á móti er saltið skaðlegt og kvalafullt fyrir hesta;
sje það látið í eyru þeim, skenimir það höfuðið og gjörir hestana ófæra til
að hugsa um átthagana vegna kvala þeirra, sem þeir verða að þola í hausnum.
2. Afsláttarhestar.
■ Þegar hestarnir eru orðnir gamlir, eða þegar hlekkzt hefir við þá,
svo að ekki þykir borga sig, að eiga þá lengur, þá er þeim lógað eitthvert
1