Heimilisblaðið - 01.11.1928, Page 1
Eeykjavík, nóv.-des. 1928.
Búið Drotni stað.
(Kftir Aine Lngus, fmska skáldkonu).
Andlega daufir.
(Eftir Karl Schreiner).
Nú knýja jólin emifxí á,
ó, opnid fljótt pann gest a<) sjá,
pnu frið og gleði færa frjóð,
pau ftytja engla hinnnljóð.
f‘au hafa frelsi' í för rneð sér,
pvi frelsarinn vor ltominn er;
ná knýr hann á, seni áður fyr,
ó, opna pínar hjartadyr.
Lf Drottinn Jesús frá pér flýr,
pá frá pér jólagledin snýr;
pitt hjarta er pá autt og katt,
pví ef hann vantar, brestur att.
Lják upp! pví Guðs son gaf pér sig,
og gef pú honum aftur pig;
wn tima og eilifð hár og hreinn,
pin heitt er Jesús einn.
Ljúk upp! Ef Jesús frá pér ftýr,
pá frá pér jólagleðin snýr.
Er sœla i pvi að safna auð?
Er sálarnæring daglegt brauð?
Ljúk upp! pví stutt pin œfin er,
sem örskot fer hún burt frá pér.
Ef herrann knýr pitt hjarta á,
<)ef honum rúm, pú sætt ert pá.
(B. .).).
------•><£> <•---
Pað er hræðilegt, hve margir eru andlega
daufir. I'eir heyra Guð aldrei tala til sín.
Hér á eg ekki eingöngu við lastapræla, J>á,
sem slæpast iðjulausir á götum úti, né konur,
sem selja lieiður sinn fyrir fé, né [>á, sem
lifa opinberlega á svikum á einn eða annan
liátt, hvort sem peir komast nú undir manna
hendur eða ekki fyrir pað.
Nei, eg á við væna menn, skyldurækna
menn, heimilisfeður, sem telja pað sóma sinn,
að eiga sér snoturt heimili, vel yrktan garð
og vilja láta börn sín fá góða fræðslu, en —
fara aldrei til kirkju á helgum degi og lesa
aldrei í biblíunni sinni heima.
Eg á við atorkusamar og iðnar húsmæður,
sem rækja heimili sitt svo vel, að yndi er
yfir að líta, og eiga pritleg og vel uppalin
börn, — en — virðast alveg hafa gleymt pví,
að pær sjálfar og börnin peirra eigi fyrir
ódauðlegri sálu að sjá.
Eg hefi í lmga unga menn, reglnlega væna
og vandaða, sem farnir eru að vinna sér
fyrir kaupi og styðja pá foreldra sína með
atvinnu sinni og hafa yndi af að sýna alúð
og hjálpsemi á heimilum sínum. En Guð! Pað
er blátt áfram eins og hann sé ekki til fyrir
pá! Pað er eins og peir hafl algerlega gleymt
pví, að peir eru skírðir og fermdir. A helg-
um dögum fara peir sér til skemtunar með
vinum sínum og vinkonum. Aldrei gæti peiin
dottið í hug að fara til kirkju.
Og [>ó að pessir ungu menn slæðist af hend-
ingu í kirkju á hátíðardegi eða neyðist lil að