Heimilisblaðið - 01.05.1957, Blaðsíða 3

XLVX. árg.
Reykjavík, maí—júní 1957
5.-6. tbl.
Um svefn dýranna
Kð?RA -SLANGAN vaknar um hádegisbil-
en fer aftur að sofa klukkan tvö, og
Ur svo til næsta hádegis, án þess að
^Urnska. Kanína tekur sér blund 16—20 sinn-
fr- a sólarhring, og sefur í dúrum, sem eru
ra 12 mínútum upp í l!/2 klukkustund. Sagt
f Ur? söngþröstinn, að hann sé 9 stundir á
ra daginn á veturna, og sofi þá 15 stund-
kj' funsvegar sé hann á ferli á sumrin frá
j ^ að morgni til kl. 9V& að kvöldi. Margir
s ar rjúka upp úr fasta svefni, glaðvak-
en f ’ ^ætta er a ferðum að þeirra áliti,
er pUB^ sem á heima í Ástralíu, og nefndur
jyj r°skmunni, sefur svo fast, að það má
^ ,a honum af greininni, sem hann sefur
’ an bess að hann vakni. Sumum ugluteg-
að UUl’ S6m eru r næstu löndum, má ganga
sofandi, lyfta upp og setja niður aftur,
^ess að þær vakni.
fu 1 ^6ssu ma sjá, á hve margvíslegan hátt
Ur ir- S°^a> °S a það við eins um aðrar skepn-
luar dúfur sofa oft margar nætur á
j,e^a stað, í sama tré, og á sömu grein. Mun
Vej ^lafa af því hvað dúfur eru geysilega
flj- eygar, og munar því ekkert um að
nó ^ lif þeirra svæða, sem þær hafa
svo & ^orða- Þær þurfa því ekki að skifta
Urn Um næturstað. Öðru máli gegnir
Yel^ yr eins og górilluna, mannapann stóra.
^völd ^ann ser nælurstað nálega hvert
þag fí ^0 Kann búi ávalt vel um sig, og er
ve . atsæng, búin til úr greinum og laufi,
nIn',U ega undir lútandi greinum, svo þétt-
’ a ^ær halda regni. Venjulega sefur full-
Górillan gerir sér undirsœng.
Fílinn dreymir, og hann hrýtur.
Kanínan sefur í dúrum.
Vatnahestur sefur á sundi.
orðið karldýr í sæng, sem er við rætur trés,
en kvendýr og unglingar uppi í trénu.
Stundum gerir kvengórillan yngsta barni
sínu beð við hlið á rúmi hennar en stálpað-
ir górillu-unglingar búa um sig hér og þar
í trénu. Evrópu-kona ein, er ritað hefur
endurminningar sínar frá Afríku, segist hafa
lagt sig í rúm kvengórillu, og segir að sér
hafi þótt það mjög þægilegt, og að hún
myndi hafa sofið í einum dúr til morguns,
ef hún hefði verið viss um að eigandinn
kæmi ekki aftur.
Górillur liggja á bakinu er þær sofa og
halda höndunum upp fyrir sig — hafa lófana
undir hnakkanum. Veiðimaður, sem kom
að tré, þar sem tíu eða tuttugu górillur
sváfu, hafði sig þegar í stað á brott, og tókst
það, án þess að dýrin vöknuðu. Taldi sig
hafa verið heppinn þá, því aldrei yrði gór-
illan verri en þegar hún væri snögglega vak-
in upp um nótt heima hjá sér.
Aðalfæða górillunnar er pálmablöð og
bambusblöð, sem eru ennþá hvít, en rétt
komin að því að breiðast út. En af því full-
orðinn górillu-api þarf mikið að borða, þarf