Heimilisblaðið - 01.05.1957, Blaðsíða 17

Stnltai í látt
>ii
Gamansaga
eftir
James Norman
y^st í stað á meðan Nicoli dvaldi í Chica-
° óskaði hann þess heitast af öllu, að hann
^ ' unnið sér inn það mikla peninga, að
Sv? farið aftur til unnustu sinnar á
fa ^ ^onum líkaði ekki Chicago. Honum
st hann vera einmana og hann saknaði
yf a.rinnar- Ástœðan fyrir því að hann gat
Va^6^ tialdið þetta út var „Briscola". Það
æÓisgengið spil. Sikileyjarbúar höfðu
10 bað upp, til þess að koma hver
sgfUrn í stemningu. Þeir gátu ekki hugsað
Set^a^ tifa án þeirra ofsafengnu reiðiöskra,
sPil ^yigclu bessari spilamennsku. Án bessa
j^S. Væri lífið beim óbærilegt í Ameríku.
balH u 1 Var eini ókvænti maðurinn við uppá-
arn ^ orð beirra, og sem slíkur fannst hon-
ann vera eins konar úrhrak.
artl , ,a bótt stúlkurnar í Chicago sendu hon-
^ðar gr*" au&a> bá voru bær ekki honum ætl-
sern 'i ^131111 var trúr ungri Sikileyjar-stúlku,
Ný ann Skrifaði fvisvar a ári.
. Vlidi hann samt gjarnan líkjast félög-
rág lnum, og þá datt honum allt í einu gott
ku6sað’Ug finn UPP konu kancia mér,
ir jj-3 1 bann með sjálfum sér. Vinirnir mín-
kvæn^a meSa gjarnan halda, að ég sé vel
aftUr r’ bví einn góðan veðurdag fer ég
oftar ' Sikileyjar. °g bá hitti ég hana ekki
Nicol *
1 v^r ekki með neitt óðagot. Þetta
frekar° rurn> samt sem áður ætti bað ekki
^érna sl;uðla að útbreiðslu smitandi sjúk-
byssaáj611 ^nn algengi siður hér í heimi, að
hrökk • Su tiigáta, að tyggigúmmí, sem
að alv ^ ,ni®ur 1 iunga við öndun, geti orsak-
°g, að u6gan lungnasjúkdóm, er jafnfráleit
rennn iPa^ ætti að vera lífshættulegt að
p, bví niður.
■□urt ^
sj^ , . fra öllum sjúkdómshættum, bá
tyggigú Pvi föstu, að allt bað gagnlega við
bað skaðimiÍð Se ^n^ra a metaskálunum en
Sa. Læknar verða að ganga út frá
gekk ekki svona í hendingskasti. Hann fann
upp konu sína svona smátt og smátt. Dag
einn hitti hann Bellino eftir vinnutímann í
borgarlestinni. „Hvert ertu að fara?“ spurði
Bellino.
„Til Ceciro,“ svaraði Nicoli íbygginn á
svip. Bellino varð bess var, að Nicoli hafði
eitthvað á prjónunum, sem hann vildi leyna
fyrir öðrum.
„Ætlarðu að gera eitthvað þar?“
„Ég ætla að hitta ástina mína litlu!“
„Hitta ástina þína?“ Bellino rak upp stór
augu. „Þú hefur ekkert sagt okkur frá
henni!“
Nicoli hló mjög feimnislega. Af sannkall-
aðri rausn sagði hann: „Ertu ekki að gera
neitt sérstakt? Komdu þá bara með!“
Þegar Bellino tók eftir því, að Nicoli sagði
þetta bara af kurteisi og vináttu, þá hafnaði
hann auðvitað boðinu. En eigi að síður sagði
hann þó vinunum við spilaborðið strax frétt-
irnar.
Þegar Nicoli birtist næsta dag við uppá-
haldsborðið, þá stríddu allir honum ofurlítið.
Loksins játaði hann, að hann væri að hugsa
um að kvænast.
„Þér virðist vissulega vera það alvara,"
sagði Bellino og klappaði honum á öxlina.
Nicoli hló vandræðalega og þagði.
því sjónarmiði, að notkun tyggigúmmís sé
skaðlaus, meira að segja í ýmsum tilfellum
gagnleg. Óhætt er að mæla með notkun
tyggigúmmís sem staðgengli fyrir önnur
nautnalyf.
Samkvæmt eigin reynslu hefur tyggi-
gúmmí róandi áhrif í ýmsum tilfellum, þann-
ig að sá þreytti hvílist og helzt vakandi á
algjörlega skaðlausan hátt við að tyggja,
sá æsti og taugabilaði aftur á móti slappar
af og leitar sefjunar og útrásar starfsorku
sinnar og finnur hana hana oft á tíðum.
I HEIMIUSBLAÐIÐ — 105