Heimilisblaðið - 01.05.1957, Blaðsíða 24

DORNFORD YATES:
Viljj örlaganna
Fylgizt með frá byrjun:
Tómas Avalon hefur fengið þriggja mánaða leyfi
og hefur ákveðið að eyða þvi í Frakklandi. A leið
sinni til hafnarinnar, hittir hann á þjóðveginum
óvenjufagra, unga stúlku, sem hefur sterk áhrif á
hann. Það kemur á daginn, að hún er að fara með
sama skipi og hann. Þó að stúlkan líti út fyrir að
vera glöð yfir því, að hafa fengið samferðamann,
nefnir hún ekki nafn sitt, og þegar Tómas tíður
eftir henni við morgunverðarborðið í Le Havre,
er hún öll á bak og burt. Hún skildi eftir bréf, þar
sem stóð: Þér hafið torveldað mér að gera hið rétta.
— Katrín.
Unga stúlkan hafði sagt honum, að hún væri á
leið til Bordeaux, þar sem hún ætlaði að slást í hóp
með fleirum, en Tómas, sem hefur mikinn áhuga.
fyrir að finna hana, þarf af óviðráðanlegum ástæð-
um að koma við í Rouen, þar sem hann ætlaði að
hitta vin sinn. Vininum seinkaði i millitíðinni, og til
þess að eyða biðtímanum ráfaði Tómas inn á kaffi-
hús í einni af hliðargötum Rouens. Gestirnir virt-
ust honum afar leyndardómsfullir og illviljaðir. Allt
í einu kom hann auga á Katrínu, þar sem hún sat
við borð með tveimur mönnum. Á undraverðan hátt
tókst Katrínu að forða sjálfri sér og Tómasi út.
Þau stukku upp í bifreið Tómasar og óku suður á
bóginn alla nóttina. Þau tóku sér smáhvíld morgun-
inn eftir. Katrín notaði þá tækifærið og sagði hon-
um, að kaffihúsið, sem þau höfðu flúið frá, væri
bækistöð glæpahrings og hún væri einn af meðlim-
unum, hefði flækzt inn í þetta af ýmsum ástæðum.
Þeim er báðum ljóst, að Shamer, glæpaforinginn,
er jafnáfjáður í að ná í Tómas eins og Katrínu og
þau ákveða að leita hælis í Kastalanum, sem
blindur faðir hennar á. Á leiðinni þangað komu þau
auga á bifreið Shamers við benzínafgreiðslustöð —
Tómasi brá ónotalega við, þegar hann
kom auga á steingráa bifreiðina. Hann starði
á hana sem í leiðslu. Hann veitti því naum-
ast eftirtekt, þegar hettan var látin á benzín-
geyminn og afgreiðslumaðurinn kom til þess
að taka við gjaldinu. Hann lét peningana af
hendi, setti vélina í gang og ók bifreiðinni
aftur á bak. Síðan skipti hann um gír og
ók áfram, án þess að skeyta um, hvert hann
3
hluti þessarar spenn-
andi framhaldssögu
um ástir og baráttu
við óvægan
glæpalýð ....
var að fara. Það skipti mestu máli að koro'
ast sem allra lengst í burtu.
Þó nokkur stund leið án þess að hann
mœlti orð frá vörum.
,,Það er ekki víst, að afgreiðslumaðurinn
segi frá. Hvers vegna skyldi hann fara að
minnast á okkur að fyrra bragði?“
„Eins og það skipti einhverju máli,“ svar'
aði Katrín. „Shamer er hérna, og það
skammt frá heimili mínu! Ef hann snæðii"
morgunverð klukkan átta, geta þeir verið
komnir til Kastalans klukkan hálf ellefu-
Ilún þrýsti krepptum hnefanum að enni ser-
„Ég botna hvorki upp né niður í þessu. Ég
hélt, að þeir myndu frekar leita á öllum öði"
um stöðum, en mér skjátlaðist. Ég hafði
vonazt til þess, að þeir myndu gefa okkui"
sins eða jafnvel tveggja daga hvíld til þeS*
ið jafna okkur eftir geðshræringuna, seru
▼ið höfum orðið fyrir.“
„Segið mér eitt,“ sagði Tómas, „erum við
á réttri leið?“
„Til Kastalans? Já.“
„Gott er nú það.“ Tómas jók hraðanö-
„Eg skal að vísu viðurkenna, að þetta koiu
okkur óþægilega upp á flatt, en nú vitum við
þó hvar þeir eru niður komnir. Og hver
veit, nema þeir séu þegar búnir að heiru'
sælja Kastalann, eða nágrenni hans
gan*a úr skugga um, að okkur sé þar hverg1
að finna? Síðan hafa þeir kannski ekið leið'
ar snnar aftur. Auðvitað koma þeir afturj
og þið áður en langt um líður, en við fáui11
112 — HEIMILISBLAÐIÐ