Heimilisblaðið - 01.05.1957, Blaðsíða 16

t
Er tyggigúmmí nytsamt eða skaðlegt
v_________________________________________________
Útdráttur úr ritgerð eftir dr. med Helmut Petschke,
Weilburg.
Aðalefnið, sem notað er til framleiðslu á
tyggigúmmíi, er unnið úr mjólkurríkum safa,
sem er í stofni mexíkanska aldintrésins,
Achras Sapota. Þetta tyggigúmmí, sem unn-
ið er úr jurtaríkinu er kallað Chiclegúmmí.
Seinna var farið að nota ýmis gerviefni t. d.
Polyvinylazetat, Abietinsýruester eða Meth-
ylacrylsýruester. Snemma var líka farið að
setja ýmis bragðefni í það og Pepsin til að
bæta meltinguna. Aðalbragðefnin, sem not-
uð eru, eru sítrón, negull, kúmenöl, pipar-
mynta, vetrarlilja, kanill, myrra, engifer,
kardemommur, vanilla, súkkulaði, lakkrís-
rót, síróp o. fl. Að nokkru leyti í beinu á-
framhaldi af þessari þróun, var seinna far-
ið að setja ýmis læknislyf í tyggigúmmí.
Eitt af þeim fyrstu tuggu-lyfum, sem hafði
sótthreinsandi áhrif var ,,Silargetten“, sem
var búið til úr toruppleysanlegum gúmmí-
arabikum og Silargel, þ. e. a. s. kísilsýru og
silfurklórid. Þau efni, sem notuð eru í tyggi-
gúmmí til að hafa langvarandi sótthreins-
andi áhrif á munn og kok, eru raunverulega,
vegna aukins munnvatnsrennslis, fær um að
takmarka fjölda sýkla í munni. Það leið
heldur ekki á löngu, þangað til farið var
að setja fjörefni í tyggigúmmí, t. d. ,,Kauvit“.
Eftir síðari heimsstyrjöldina fór að koma á
markaðinn tyggigúmmí, sem innihélt peni-
cillin, eins og Peem og Stomacillinetten, sem
hafði bakteríudrepandi áhrif í munni og
koki.
I baráttunni fyrir minnkaðri tóbaksnotk-
un er tyggigúmmíið ekki lítils virði, sérstak-
lega ef það inniheldur lítið eitt af silfurnítr-
ati, því að þegar silfurnítrat sameinast tó-
baksreyk, fær fólk afar vont bragð í mxmn-
inn, en það eitt ætti að gera þeim, sem raun-
verulega vilja hætta að reykja, auðveldara
fyrir.
vií
Japlið hefur meira að segja að áliti tan^
lækna ekki svo litla þýðingu, þar sem Þ®
reynir dálítið á kjálkana, og þá fyrst
fremst á tennurnar og rætur þeirra, svo °f
á munnvatnskirtlana. Það er sannað, að 9
hrif tyggigúmmís á munnvatnskirtlana au^1
munnvatnsrennslið, en undir venjulegul11
kringumstæðum vara þau ekki lengur e!l
á meðan upplausn bragðefnanna stendur, e'
það þá yfirleitt um hálftíma. I þessu saS^
bandi má nefna athugun, sem samkv®1^
niðurstöðu Meunier, leiddi í ljós, að
aukna starfsemi munnvatnskirtlanna ver,
ur melting sterkju mun auðveldari. Þá stu ^
ar tyggigúmmí, sem hefur sótthreinsandi ®
hrif, að hreinsun munnsins, sem er
vörnin gegn tannskemmdum. Einnig he ^
langvarandi japl á tyggigúmmí styrkjs^,
áhrif á tannholdið og dregur þar afleiðap
úr skemmdum á því. Það er aftur móti eP^
inn vafi á því, að þeir vöðvar, sem star .
þegar tuggið er, þurfa mun meira súrefrjj
en þeir, sem hvíld hafa, og þar afleiða11
eykst blóðrásin til þeirra til muna.
Itarlegar rannsóknir á notkun tyggigUIIlJlj,
ís leiddu í ljós, að magakirtlarnir auka s^r..
semi sína, og myndun magasýru eykst
eitt, þess vegna hafa læknar mælt með P
að fólk, sem hefur of litlar sýrur í mu£ ,
um, noti tyggigúmmí. Gómsæti bragð® ^
anna ætti þá að verka jafnörvandi á ósju
ráðu hreyfingar magans.
Gamalt máltæki segir: Maður verður s® ^
ur á því að tyggja. Fjölmargir vísindaO1®
eru sammála um það, að japl eigi s. j
þátt í saðningunni, og tyggigúmmí f?e ^
þeim skilningi satt hungur og aftrað Pe
frá mat, sem er síétandi.
Það liggur í augum uppi, að bein sllí^j
hætta er í því fólgin að tyggja tyggigul1'
104 — HEIMILISBLABIÐ