Heimilisblaðið - 01.05.1957, Blaðsíða 8

Dauðvona drengurinn,
+-----------■
Eddie Axlrod hóf fyrst líf sitt fyrir alvöru
þann dag, sem hann var dæmdur til dauða.
Það var í júnímánuði 1938. Eddie var þrett-
án ára gamall, þegar læknir hans sagði hon-
um, að hann ætti skammt eftir ólifað.
En Eddie lét það ekki á sig fá, þvert á
móti. Hann reis úr rúminu fastákveðinn í því
að nota þennan tíma, sem hann átti eftir,
til þess að hjálpa öðrum, sem líkt var á kom-
ið fyrir. Á næstu tíu árum innti hann af hendi
einstakt góðverk til þess að framfylgja þess-
um göfuga ásetningi sínum. Hann kenndi
hundruðum karla og kvenna að skapa sér
nýtt innihaldsríkt líf, þrátt fyrir vanheilsu
þeirra. Svo dó Eddie, en starfi hans verður
haldið áfram.
Þegar Eddie var níu ára gamall, fékk hann
illkynjaða gigtarköldu, sem lagðist alvarlega
á hjarta hans. Foreldrar hans urðu viti sínu
fjær, þegar þau fengu að vita, að hann þyrfti
að vera í hjólastól, það sem hann átti eftir
ólifað, en drengurinn sjálfur tók þessu með
einstakri stillingu.
„Hann kom mikið frekar fram sem full-
orðinn maður en sem barn,“ segir móðir
hans, og hann lét snemma í ljósi einstaka
eiginleika sína, dugnað og hugmyndaríki.
Faðir hans var fulltrúi í Miami á Florida-
skaga, en það voru erfiðir tímar. Til að lyfta
undir fjárhag fjölskyldunnar fór Eddie að
og algáður, minnugur heita sinna og þess
allt sjáandi auga, sem sí og æ hvílir á oss
öllum.
Ég hef hér í mjög stuttu máli minnst á
nokkrar félagshreyfingar, sem orðið hafa
með þjóð vorri. Allar stefna þær að sama
marki: Þjóðernislegri vakningu og verndun
kjörgripa og lífsteina þjóðarinnar, að draga
úr og sporna við óreglu og hverskonar spill-
ingu, sem þjakar og steðjar að þjóðinni og
einstaklingum hennar. Þessum fáu orðum
er einkum beint til æskulýðs og ungmenna
búa til merki og aðra smáhluti, sem hapI1
seldi í verzlanir í bænum. Þegar hann ha1
lagt fyrir 50 dollara, keypti hann nauðsy11
legt efni til að smíða nokkra spilakassa, s®r'
faðir hans kom fyrir í ýmsum veitingah1*5
um, gegn því að fá vissan hluta af ágóð^
um. „Það gerði, þegar til kom, meira en
vann sjálfur fyrir sem fulltrúi," segir fa ,
Eddies. Þannig var drengurinn, sem v
dauðans matur, nú orðinn aðalfyrirvi11
fjölskyldunnar.
Eddie eyddi miklum tíma í að lesa h^
ur. Haxm gat tekið þátt í alvarlegum s3pl
ræðum við fullorðna, og hann gat líka ve'
ið fjörugur strákur í leik við jafnaldra slpr
Skátafélagar hans völdu hann fyrir fl0lC .«
r r Vl0
foringja, og flokkurinn hélt fundi sma
sjúkrabeð hans.
Eddie fjölgaði stöðugt áhugamálum slI!j
um, og það varð æ erfiðara að hafa heP
lcoh1
ók"
á honum. Einu sinni, þegar læknirinn
í heimsókn, var Eddie staðinn upp úr hj°
stólnum til að athuga verkfæri sín. L0® ^
irinn tók í öxlina á þessum pervisna dre,g,
og sagði: „Þú átt á hættu að deyja h>"a
lega, Eddie, ef þú ferð ekki í rúmið og Ijf^
ur þar kyrr.“ Eddie reif sig lausan og hl
út. Faðir hans fann hann liggjandi í graS^(,
og tók hann upp. „Ef ég á að deyja, þa
ið mig deyja hérna úti, en ekki í rúmllir
þeirra, sem eru og brátt eiga að taka
völdum og verkum í þessu landi. En ,,h1j1 %
sem gaf oss landið og lífsins kosta ,g,
lifir í því verki, sem fólkið gera skal“, aj^’g
an Guð vors lands, biðjum vér að styðJa ,jj
blessa alla sanna framfaraviðleitni °%. ,g.
verk, sem unnin eru í þarfir lands og
ar, því „ef Drottinn byggir ekki húsið, er
smiðirnir til ónýtis“ .
Hugsað 17. júní 1957.
Einar Sigurfinn*s011
96 — HEIMILISBLABIÐ