Heimilisblaðið - 01.07.1959, Blaðsíða 7

Sanga frá þeim. í umbúðum. Þannig úr garði
lr eru þeir sendir á heimsmarkaðinn,
til Evrópu og seljast þar sem mikil-
ægt hráefni til iðnaðar, er ,,kopra“ nefnist.
, . ^rst er að fletta trefjulaginu utan af
s eininum. Aðferðin er sú, að menn taka
^°t> stinga skaftinu niður í jörðina og
s an8a forsvaranlega frá því og láta oddinn
®lðan lemÍa menn hnotinni af öll-
bað Kr°llum mður á spjótsoddinn og þykir
Sg sasmilegur árangur, ef hann stingst því
næst inn úr trefjunum. Þá er hnotin
Suð dálítið til og snúið um leið, og við
æfð ^ taka þaunig dálítið rösklega á með
ej Urn handtökum, flettist trefjakápan í
^1 ^agi utan af steininum.
yzta lag innan undir aldinhýði
Urn. °sbnotarinnar er úr seigum bastkennd-
k£.gtretjum, eins og áður er sagt. Þegar
j er _að ná því utan af steininum, er það
]e„f ðálítið til og verður við það nytsam-
skóh^ marSra hluta.. Flestir kannast við
Urrkur og gólfdregla úr þessu efni, auk
ar S eru gerðir úr því einhverjir beztu kaðl-
Qj’wSeiT1 völ er á. Þeir eru að vísu dálítið
ir ^ n ’^eSar á að hringa þá niður, en sterk-
þó að h^r’ lliota a sjónum og fúna ekki,
siá, U61r kSgi lengi í hrúgu, gegnblautir af
-Marseltunni.
þær^ra að seSJa trefjakápurnar, eins og
]e orna fyrir frá fyrstu hendi, eru seljan-
Varningur. Þær eru t. d. eftirsóttar til
^Urst n°taðar þar við þvotta í stað
áðuS a’ bæði á þilfarinu og víðar. Samt sem
fra ri6r ekkl næg þörf fyrir þennan hluta
0g aj,eibslunnar til þess að hann seljist allur
ggrg ganginn nota menn heima fyrir á bú-
áburgnUm’ sumt til eldsneytis, en sumt fyrir
inoj^.’ kru kápurnar þá plægðar niður í
milli pálmastofnanna og við rotn-
efUu Verða þær að einhvers konar áburðar-
01' en bær þykja helzt til seigar fyrir,
SUndu^ ^yrri áaginn, og seinar að leysast
eru hr-^að sameinast jarðveginum. Þær
anri„AVl. álfslæmur áburður, þó að margt
Srn'Se Um bær-
. lskstegund ein á stærð við hornsíli,
k°ko ^?1® er allmikið notuð fyrir áburð á
betr; ^a ma'PÍantekrunum, þykir miklu
Rétt bm V°n.legt er-
Par hjá, sem trefjukápan er tekin af
aEl»‘MSB1AÐIÐ
hnetunum, er dálítill blettur, þar sem jörðin
er stöðugt forarblaut. Þar er Malaji til stað-
ar, sem tekur við kókoshnotasteinunum,
þegar búið er að ná kápunni utan af þeim,
miðar hníf sínum og klýfur þá með einu
höggi hvern af öðrum í tvo nákvæmlega
jafnstóra parta, sem lykja eins og skeljar
um innihaldið, kjarnana, en mjólkin skvett-
ist niður, þess vegna er bleytan og forin hér
á þessum stað. Engin hirðir nú framar um
mjólkina. Sykurefni hennar hafa sameinazt
kjarnanum og eftir það er hún ekki eftir-
sóknarverð.
Nú er það að kjarnanum, sem athyglin
beinist aðallega. Hann er drifhvítur, og þar
sem hann liggur úti við innra borð steins-
ins, er hann álíka þéttur í sér og venjulegt
epli, en þeim megin, sem áður vissi inn að
holrúminu innan í honum, þar sem mjólkin
hafði verið, er hann mjúkur og meyr, eins
og þykkur rjómi. Að efni til hefur hann að
geyma mikið af feiti og sykri, og að smekk
er hann dásamlega ljúffengur og svalandi,
eins og mjólkin var á sínum tíma.
Um leið og steinninn er klofinn skiptist
kjaminn líka í tvennt og fylgir sínum stein-
helmingnum hvor hlutinn. Hann er fastur
við steinana enn sem komið er og ekki hægt
að losa hann úr þeim að svo komnu. Fyrst
verður að þurrka hann, bæði til þess að ná
honum innan úr steinunum og líka til þess,
að hann haldizt óskemmdur. Að öðrum kosti
mundi hann fljótlega mygla til skaða. Kjarn-
arnir eru því settir til þerris innan í steina-
helmingunum, jafnóðum og þeir koma und-
an hnífnum. Er oft hafður til þess hæfilega
stór steinsteypupallur, útbúinn með hita-
leiðslum og nægilega mörgum og stórum
eldstæðum til þess að halda honum vel
snarpheitum, svo að menn þola ekki að
styðja höndunum ofan á hann. Vitanlega er
þak yfir til hlífðar fyrir regni, en engir vegg-
ir, svo að loftstraumur er alltaf nægur. Hér
kemur yzta lagið utan af kókoshnetunum í
góðar þarfir, því að það er prýðilegt elds-
neyti, þó að það sé slæmur áburður. Með
þessu lagi þorna kókoshneturnar á nokkrum
dögum.
Við þurrkunina herpast kjarnarnir saman
og losna að nokkru leyti frá steininum, og
hafa Malajakonur, á aldrinum 20—70 ára,
139