Heimilisblaðið - 01.07.1959, Blaðsíða 9

® Í að leggja stund á þessa listmunasmíði
1 að þóknast ferðafólki né heldur til að
Sræða á því. Þeir eru listelskir í eðli sínu
lÖgðu stund á margs konar listiðnað
ngu áður en nokkur Evrópumaður steig
^ti sínum á land þeirra.
egar gengið hefur verið frá kókoskjörn-
nnUm eins og vera ber í pokum, hæfilega
Uugum, er farið með þá til næstu hafnar,
t u Seni si-randferðaskipin koma við. Þar
't ^ tau við þeim og flytja þá til einhverrar
n utningshafnar. Þaðan eru þeir síðan
uttir á markaðinn í Evrópu.
^ið þennan flutning, einkum niður til
randarinnar, verða menn að gæta þess
’ að pokarnir vökni ekki. Fari svo samt
fern áður t. d. af rigningu, verður eigand-
Uut að fara með allt heim aftur, sem vöknað
nr og þurrka það vandlega að nýju. Sé
1 skeytt um bleytuna skemmist það, sem
j° uað hefur, mjög fljótlega af myglu, fellur
;;et'ði eða ónýtist með öllu. Hins vegar
ar ekki neitt, þó að pokarnir verði renn-
.U i> gegnblautir úr sjó, það skaðar ekki
^eirra hið minnsta, þó að furðulegt
p ‘ ULvernig á þessu stendur vita menn ekki.
^yiiibrigðið hefur verið og er enn eitt af
®su furðulega, sem enginn botnar í.
í b'9^ uaundi verða of mikið mál að fara út
a salma til hvers kókoskjarninn er not-
ernr,°S hvernig. Þess skal þó getið, að það
flrin’ sern kókoskjarnarnir hafa inni að
j-* a„ sern er mikilvægasta efnið. Henni er
e^ úr þeim, annaðhvort með vélaafli eða
ýnv rae®ile£um aðferðum og síðan notuð
not1S 6^a’ Hún er aðalefnið í smjörlíki, líka
seip1 X- Sapur °g fleira. — Úr þurrefninu,
eii-ir verður af kókoskjörnunum, þegar
er að ná feitinni úr þeim, eru gerðar
ðurkökur fyrir alidýr.
Ve i?kosPálminrL hefur líka mikilvægu hlut-
eð ^ gegna í hversdagslífi Malajanna,
re^ara sagt, hann er ennþá mikilvægari
o lr bú en Evrópumenn. Malajar nota kók-
^Pa mann bókstaflega til allra hluta. Ætli
Jje|r aÚ byggja sér hús, fá þeir efnið úr stofni
£ a °g blöðum. Þau eru ævinlega byggð
Ve S fUrum, oftast úr pálmaviðarstofnum,
0 fllrir úr samanfléttuðum pálmablöðum
uðry^ ^ nr sama efni> hvert lagið utan yfir
°g veita þvi ágæta einangrun. Húsin
eru því tiltölulega svöl í heitu veðri, og
mundu líka vera að sama skapi hlý í köldu,
ef þakið eitt nægði til þess, en það gagnar
ekki, þar sem allir aðrir hlutar hússins eru
hafðir sem allra gisnastir.
Kókospálminn veitir því Malajanum bæði
fæðu, húsaskjól, búsáhöld, húsgögn og
nautnameðöl (sælgæti og áfengi), og þegar
þetta er allt fyrir hendi, má heita að þörf-
um hans sé fullnægt. Að vísu verður hann
að skýla nekt sinni með einhverju, en á því
sviði eru þarfir hans hverfandi. — Því er
það, að Malaja, sem á fáeina kókospálma,
finnst hann mega vera ánægður með sinn
hlut — og þá er hann það líka og nýtur þess,
sæll og glaður. — Ef til vill er aðalmismun-
urinn á Malöjum og Evrópumönnum einmitt
fólginn í þessu.
Það er því mjög svo eðlilegt og auðskilið,
að Malajar skuli trúa því, að góður andi
hafi tekið sér stöðuga bólfestu í kókospálm-
anum og honum þyki vænt um mennina,
sjóinn, sólskinið og góða veðrið. Honum
þyki yfirleitt vænt um allt, sem Malajunum
þyki sjálfum vænt um, gleðjist af öllu, sem
gleður þá og stuðli þannig að því, að þeir
geti varðveitt gleði sína og verið alla tið
eins og börn — stór börn, lífsglöð og
áhyggjulaus.
S. Helgason þýddi.
SKUGGSJÁ
framhald af blaðsíðu 2
hyggjusemi upp á mínútu ef svo mætti segja. Því
að minnsta vélin (sigurverkið), sem framleiðir ekki
nema eitt hestafl þegar búið er að draga upp 300
milljón úr, er einnig viðkvæmust allra véla í heim-
inum. Það á að draga (trekkja) það upp á tuttugu
og fjögurra klukkustunda fresti, allt af á sama tíma.
Bezt er að ljúka því af strax á morgnana. Og þegar
þér gangið inn í kalt svefnherbergið yðar á kvöldin,
þá gerið svo vel að leggja ekki hinn ómissandi harð-
stjóra yðar á kalda gler- eða marmaraplötu. Þar eð
úrið er enn heitt af likamshita yðar gæti hinn
skyndilegi kuldi orsakað það, að fjöðrin fari í sund-
ur. Högg eru heldur ekki vinsæl, meira að segja
hið höggþétta úr verður móðgað, ef þér berið það
á úlnliðnum, þegar þér höggvið brenni í gríð og erg.
Það þyrfti að hreinsa armbandsúrið einu sinni á ári,
en hvað vasaúrinu viðkemur, dugar að fara með
það annað hvort ár til úrsmiðsins. Hins vegar vill
vasaúrið láta hengja sig upp á vegg á kvöldin, þar
eð það stendur upprétt í vasa yðar á daginn.
ilisblaðið
141