Heimilisblaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 17

G1nhvern daginn fæ ég vonandi kjark til
a° skrifta það, sem ég hef framið. Ég er
£ aðUr yfij' þvf, að allt þetta skyldi ske,
PV1 nú finnst mér ég vera allt annar mað-
Ur. Ég
vona aðeins, að þér getið fyrirgef-
ið
mer.‘
É’Artega leysti út veðsettu fötin og bað
ogregluna að hætta frekari rannsóknum.
g svo gerði hann ekki ráð fyrir að heyra
meira um þetta mál.
Hér um bil þremur árum síðar, 27. maí
“54, stjórnaði D’Artega aftur „S.O.S.“-
bómleikum í Carnegie Hall, og frú Braine
sonur hennar voru einnig viðstödd í
^ t& sinn. Aftur á móti vissi D’Artega
kl> að meðal áheyrenda sat rauðhærður
ailgur maður, sem hlustaði hugfanginn á
Jómlistina. Hann hafði heldur ekki hug-
ynd um, að þessi ungi náungi horfði oft
a dann í kirkjunni.
bunnudagsmorgun einn, nokkrum mán-
^um seinna, kom kirkjuþjónn einn til
ir f ^ega og henti á mann, sem kraup fyr-
raman St. Antoniusar styttuna: „Hann
6?!r’ a^ hann óski eftir að tala við yður!“
Artega kraup við hliðina á ókunna
v anninuin- Ungi maðurinn hvíslaði: „Ég
Glð að segja yður dálítið. Getum við far-
eitthvað og drukkið kaffi?“
kaffistofu í nágrenninu tók Lacey
^óíisk^O. ^°dara og rétti hinu undrandi
jaí“^yrirgefið þér að það skyldi líða svona
Sur tími, en ég varð fyrst að spara þessa
hinga saman. Ég hef oft séð yður í kirkj-
tg í1, ^ér tókst að lokum að skrifta. Ferða-
stal Urnar yöar voru það síðasta sem ég
iu ' ^u er ég reiðubúinn að taka út refs-
lön. mina- Þér megið gjarnan hringja á
gregluna.“
dytti mér aldrei í hug,“ svaraði
St ! ega’ »eri við skulum fylgjast að til
' ^ntoniusar.“
Uu ann kvaddi unga manninn við kirkj-
hefi' ^an kafa þeir oft hitzt, og D’Artega
hau r, ^engið bréf undirskrifuð „J. L.“
geu .^a sagt frá hjónabandi, um vel-
halei111 fans> fæðingu sonar og um áfram-
St0líandi ^arsæld manns, sem fann Guð í
°llnni ferðatösku.
kE]
MARGT MÁ HEYRA
OG MARGT MÁ SJÁ
I því skyni að komast eftir því, hvort
opinberar tilkynningar á hinni svörtu töflu
ráðhússins í Knowle í Englandi væru lesn-
ar af almenningi, lét borgarstjórinn þar
setja upp miða með eftirfarandi: Sá, sem
les þetta fyrstur manna, getur sótt 1£ í
verðlaun! Tvær vikur liðu — og þá lét
borgarstjórinn orðalaust fjarlægja mið-
ann. Ekki einn einasti hafði gefið sig fram
til að sækja verðlaunin!
☆
Gæsa- og æðardúnn þolir 80.000 sinnum
þyngri pressu en hans eiginn þungi er, og
réttist samt við eins og ekkert væri. Á
annað hundrað brjóstfjaðrir af gæs vega
aðeins 10 grömm, eða álíka og flugpósts-
bréf af venjulegri stærð. Einstök dún-
fjöður (0,0004 gramm) er viðkvæmur og
skjálfandi hlutur, sem ekki er brot úr
sekúndu í algjörri kyrrstöðu. Troði maður
eins miklum dún í eina fingurbjörg og
fyrir kemst, og taki síðan fingurinn burt,
veltur dúnninn óðara upp úr henni eins og
lítill, hvítur skýhnoðri.
☆
Landbúnaðarráðuneytið bandaríska hef-
ur látið dýrafræðinga telja alla fugla í
öllum mið- og norðausturfylkjum Banda-
ríkjanna, með því að skipta þessum lands-
svæðum upp í örsmáa talningsreiti handa
hverjum þeirra. í ljós kom, að á hverjum
100 ekrum lands fyrirfinnast að meðaltali
224 fuglar. Ef sama tala gildir um alla
hluta heims, ættu ekki að vera færri en
75 milljarðar fugla á hnettinum — eða
tuttugu og fimm sinnum fleiri en menn-
irnir.
☆
Þegar ekið er inn í þorp eitt í Frakk-
landi, gefur að líta eftirfarandi áletrun við
veginn: Ef þér akið hægt, sjáið þér þorpið
okkar — og það er mjög fallegt! Ef þér
akið hratt, fáið þér að sjá fangelsið —
og það er ekki sjón að sjá! —
Hilisblaðið
237