Heimilisblaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 30

rykfrakka utan yfir bláum náttfötum.
Áræðið þér að vera kyrr í bílnum, meðan
ég reyni að kaupa nauðsynlegustu flíkur
handa yður?“
Unga stúlkan kinkaði kolli, og Henry
þaut af stað í bæinn til innkaupa. Föstu-
dagsmarkaðurinn fer fram undir berum
himni, svo að fáir viðskiptamenn voru í
verzlununum. Tíu mínútum síðar kom
hann aftur með stóran pakka.
„Hér eru sokkar, skór, kjóll og fleira,“
sagði hann. „Þér getið víst klætt yður í
bílnum.“
Þau drógu gluggatjöldin fyrir, og Henry
stóð á varðbergi, á meðan unga stúlkan
dreif sig í spjarirnar. Svo kom hann bíln-
um fyrir í bílskúrnum og greiddi gjald
fyrir, til vonar og vara undir fölsku nafni.
Hún tók í hönd hans og mælti:
„Nú skulum við hlaupa á járnbrautar-
stöðina. Vel getur verið, að við komumst
undan.“
Henry þreif tösku og teppi og fylgdist
með þessum tápmikla förunaut, sem dró
hann með sér á hlaupum eftir mjóum
sundum bak við dómkirkjuna, framhjá
ráðhúsinu og skólanum og inn á járn-
brautarstöðina. Þeim var heitt af hlaup-
unum, þótt ekki væri komið nema fram í
júrií.
„Jæja, hingað komumst við,“ sagði hann
og þurrkaði svitann af enninu, „en hvert
er förinni eiginlega heitið?“
„Ég held, að bezt sé að forðast dr. Paul
í París. Ef þér viljið kaupa farmiða þang-
að, þá . ..“
Henry Bering virti rauðhærðu fegurð-
ardísina fyrir sér og tók ákvörðun í
skyndi: „Ég kaupi tvo farmiða. Úr því að
ég er nú einu sinni kominn inn í þetta mál,
þá get ég ekki yfirgefið yður og ofurselt
yður örlögunum . . .“
Hún brosti til hans, svo að skein í hvít-
ar tennurnar og sagði: „Þökk fyrir!“
Heppnin var þeim hliðholl. Henry fékk
að vita það við farmiðasöluna, að lest færi
til Parísar eftir fjórar mínútur. Hann
keypti miðana, fór aftur til flóttakonunn-
ar og síðan út á stöðvarstéttina. Andar-
taki síðar rann lestin inn á stöðina.
Þau fundu tóman klefa á fyrsta far-
rými. Henry kom tösku og teppi fyrir á fal
angursgrindinni. Stúlkan settist
gluggann og Henry á móti henni. H11'1
horfði kvíðandi út um gluggann.
„Ég sé enn ekkert til ferða dr. Paul e ‘!
Nicks,“ sagði hún. „Þeir hafa kániis^
reiknað út, hvað ég mundi gera og fen&
flokk Nicks til að framkvæma víðt®^1
leit. .. Við verðum að fara úr á stöð í u
borginni og' reyna að læðast inn í Pal ‘
um bakdyrnar, ef svo má segja.“
„Mér þykir leitt að valda yður vonbrté
um, en ég var einmit svo hrifinn yfir
að þetta var hraðlest, sem stanzar eU ^
fyrr en í St. Lazare í París. Mér er nu u
verða ljóst, að það er kannski ekki s'°
heppilegt. . . Hvað er þetta eiginlega, sel
ég er flæktur í?“
Sú rauðhærða brosti. ^
„Það hljómar nú ótrúlega, en Nick
amerískur smyglari, sem fór að stuu
eiturlyfjasmygl, þegar vínbannið v
numið úr gildi.“ ■
„Já, en hvað í ósköpunum hefur Þeí,g
eiturlyfjasmyglari og flokkur hans ult?
yður og forsjármann yðar að gera?“
Unga stúlkan yppti öxlum kæruleys"
lega. • jg
„Æ, það er nú löng saga, en þér e1^ „
vissulega skilið að fá að heyra hana uHa'
Henry Bering tók fram í fyrir hel11 ^
„Eigum við ekki að byrja á því að ký1111'
okkur. Ég heiti Henry Bering.“
„Og ég heiti Alice Kerlon. Þér eruð
lendingur? Mér fannst ég geta greint s
lítinn erlendan hreim. Eruð þér Holiel1
ingur?“
„Nei, ég er Dani — og er listfrse'
ðiuú
éí
ur. Ég hef lengi átt heima í París, e11 ^
var núna á leið til Normandí til að sk° ^
gotneskar dómkirkjur. En þær eru
kyrrar á sínum stað
„Já, en þér eruð nú kominn á rás>
skal nú hverfa í París og verða yðui'
U
ekk’
lengur til byrði. Þér hafið verið fjar^r
hjálpsamur, en það eru þó takmörk Ú' ^
því, hvers hægt er að krefjast af bláóku
ugum manni.“
„Þegar menn hafa lent saman 1
eins ævintýri og þessu, þá eru þeii' e
lengur framandi hvor í annars uu
g UI11’
PA11
1P
250
heimilisb