Heimilisblaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 36

var innilokuð á hælinu hjá dr. Paul, og
var algerlega ófrjáls. Ég var lögð þar inn
í desember í fyrra og er búin að vera þar
sex mánuði. Nú er 11. júní, og ég slapp í
fyrrinótt, þegar klukkuna vantaði kortér
í tólf.“
„í bláum náttfötum og svörtum skóm
með háum, rauðum hælum!“
„ Já, ég átti einskis annars úrkosta. Lengi
var ég búin að undirbúa flóttann. Allt var
undir því komið, hver var á verði og hvort
sérstakar dyr stóðu opnar eða voru lokað-
ar. Einnig hvort ég gæti gefið Gaby svo
vel útilátið högg, að hún félli í rot. Mér
til mikillar gleði þá tókst það. Nú er hún
með stóra kúlu.“
„Hvers vegna tókuð þér ekki föt henn-
ar?“ skaut Henry inn í.
„Til þess var enginn tími. Ég varð að
hlaupa af stað eins og ég stóð, og það get
ég fullvissað yður um, að ég skalf af kulda
í nótt, þótt kominn sé júnímánuður. Ég
hljóp og hljóp, þangað til annar skórinn
rifnaði og ég reif mig til blóðs. Ég vissi
heldur ekki vel, hvar ég var stödd. Loks
var ég komin í lítið rjóður við Everaux-
veginn og gat falið mig í skógarjaðrinum.
Þegar lýsti af degi, sá ég, að ég hafði
hlaupið í hring eins og hver annar asni.
Ég hefði getað öskrað af öllum lífs og
sálarkröftum. Ég var glorsoltin, hálfnak-
in og vissi hvorki, hvað ég átti að gera né
í hvaða átt halda skyldi. Þar við bættist,
að ég hafði hvorki mat né peninga. Gat
ég því ekki orðið mér úti um mat né föt.
Og vopnlaus var ég.“
„Nema þá útlit yðar,“ skaut Henry inn
í með aðdáun.
En Alice svaraði brosandi: „Til að hræða
fólk með því?“
„Nei, til sönnunar algerum heiðarleik
og sannsögli yðar.“
„Þetta var vel sagt af yður. En þér eruð
nú líka piparsveinn og hafið þá sennilega
haft nóga æfingu í þessum efnum?“
Henry brosti vandræðalega og hvatti
hana til að halda áfram með sögu sína.
„Ég fann lausn á vandamálinu, þegar
þér stönzuðuð bílinn við veitingakrána í
skógarjaðrinum til að drekka eplavínið.
Ég skaut mér inn í bílinn og fann þar ryk-
frakkann til að skýla mér með, og fram-
haldið þekkið þér.“
„Já, nema það, hvað þér ætlið nú að
gera?“
Hún kinkaði kolli.
„Já, ég er líka að hugsa um það. Er ég
nauðbeygð til að vera á flótta undan dr.
Paul, það sem eftir er ævinnar? Ef svo
fer, þá fæ ég ekki einu sinni þessar tvó
þúsund gíneur. Og úr því að við erum að
ræða um peninga, viljið þér lána mei
nokkra fjárhæð? Ég hef ekkert utan yf'1
mig nema þetta smáræði, sem þér keyptuð
í Evreux, og svo bláu náttfötin, ef þau eru
þá enn í bílnum í Evreux.“
„Sjálfsagt,“ svaraði Henry. Hvað vilji®
þér mikið?“ Er nóg fyrir yður að fá eim1
þúsund franka seðil að sinni?“
„0, já, ég þarf að kaupa ýmislegt smm
vegis, svo sem brjóstahaldara, sem Þel
gleymduð í Evreux, hreinlætisáhöld og
fleira þess konar.“
„Þér vitið það bezt sjálf. En kaupið
líka hlýjan fatnað, og ég held það sé bezt
fyrir yður að halda hér kyrru fyrir um
sinn.“
„Hér? Ein með yður?“
„Já, þér getið verið örugg hér.“
Alice leit á hann stórum augum, brosb
lítið eitt og sagði hikandi: „Það vona ég-
Allt í einu leit hún upp og sagði: „^11
verðið þér ekki að taka tillit til, hvað aði'
ir íbúar þessa húss segja, ef þér látið m1#
búa hér?“
„Nei, það eru nokkrar íbúðir hér fy1’11
piparkarla, og það er ekki í fyrsta sim1’
sem dyravörðurinn sér stúlku koma til 11.
gera þeim lífið léttbærara. Ég þekki ekk1
aðra íbúa hér og umgengst engan þeii’1’3'
En þetta er ekki svo þægilegt fyrir yðu1,
Ég ætlaði að fara í þriggja vikna ferð 11111
Normandí, til að skoða dómkirkjui',
þess vegna hafði ég gefið Jules frí, en hm111
er bryti, þjónn, matsveinn, vinur minn
vitringur, svo að hann gæti dvalizt W®
konu sinni, sem rekur krá í Asniéres. V1
verðum að búa um rúmin og matreiða,
réttara sagt þér verðið að gera það, ÞV1 a
ég er því lítt vanur.“
„Ég skal matreiða, en hafið þér fv°
rúm?“
256
HEIMILISBLAP1®