Heimilisblaðið - 01.12.1962, Blaðsíða 35

veiki. Þótt slíkt fólk gæti komizt til heilsu,
Pa hefðu menn aldrei vissu fyrir því, að
Þöir féllu ekki aftur í sama farið. Enginn
gæti heldur komið í veg fyrir, að þeir
gætu af sér afkvæmi með erfðaveilur eins
eg hann sagði. Þetta var það eina, sem
hann og dr. Paul voru ósammála um.
Ég nefni þessi atriði, því að annars
^unduð þér ekki skilja ákvæðin í erfða-
skrá hans. Hann arfleiddi mig að öllum
ei£um sínum að undanteknum smáum
uPphæðum, þar á meðal 1000 enskum
Pundum, sem dr. Paul fékk. En forsjár-
j^enn mínir áttu að geyma arfinn, og
ann skyldi ekki látinn af hendi, fyrr en
e§ yrði lögráða og einungis með þeim skil-
yrðum, að ég væri enn ógift og hefði ekki
verið yfirlýst geðveik. Ef þessum skilyrð-
Um v&r ekki fullnægt, þá fengi ég tvö þús-
l*nd gíneur og ekki skilding þar fram
yfir.“
”Hvað er hér um mikla upphæð að
lae®a?“ spurði Henry.
»Sjö hundruð og áttatíu þúsund pund,
. e£ar erfðaskrárskattur hefur verið dreg-
uin frá/<
..Meira en eitt hundrað milljónir franka!
að er þó sannarlega þess virði að leggja
f1 Hngaráfrom á hilluna til að hljóta
Pennan arf.“
»Já, ég hef heldur aldrei haft löngun
^ bess að giftast. Og nú hefur auðurinn
xið með síauknum vaxtatekjum, en þér
a 1(5 enn heyrt, hvað gera skyldi við
þ,- 1Un> eí ég uppfyllti ekki þessi skilyrði.
^a átti dr. Paul að hljóta allan arfinn, en
ann hafði verið skipaður fjárhaldsmaður
minn.“
ég”^æj.a ba>“ sagði Henry. „Nú er bezt, að
g. ,Syni> hvað skilningsgóður ég er. Hann
se fengið yður til að giftast manni,
g , ^er kærðuð yður ekkert um, en hann
i komið yður inn á hæli, og það virðist
nn hafa gert.“
kce kinkaði kolli og brosti.
g ’’ a> Það er nú einmitt það, sem hann
gj-,n Auðvitað gat hann ekki gert það
ha Ur>_ Því að það hefði verið ólöglegt, en
n ^ékk tvo aðra lækna til að gera það.
góð' V°ru au^vltað svikarar, en samt nógu
11 til þess að gefa út slíka yfirlýsingu.“
^ElMlLlSBLAÐIÐ
„Já, en hvers vegna skyldi það vera
ólöglegt af dr. Paul að leggja sjúkling inn
á hæli?“
„Það er það ekki. En það er ólöglegt
með mig, af því að hann er fjárhaldsmað-
ur minn.“
„Þegar þræðirnir eru raktir í sundur,
þá sést, hve kænlega er frá öllu gengið.
Arfleiðsluskráin gaf honum auðvitað
möguleika til þess. Ætli hann hafi haft
eitthvað með samningu hennar að gera?“
„Það kemur mér ekki á óvart. Arfleiðslu-
skráin var samin einum eða tveim mánuð-
um fyrir fráfall frænda míns. En hún var
líka á allan hátt lögleg og þýðir ekkert að
reyna að ógilda hana.“
Alice Kerlon þagði og virti Henry Ber-
ing fyrir sér. „Segið mér,“ sagði hún, „seg-
ið mér í einlægni, hvort þér trúið þessari
sögu minni, eða álítið þér hana vera sjúk-
legar hugmyndir geðsjúklings?“
„Ég trúi yður,“ sagði Henry, „þótt það
kunni að hljóma undarlega, en ég gat held-
ur alls ekki þolað dr. Paul, og ég býst ekki
við, að mér finnist þessir tveir félagar
hans neitt skárri. Hver er þessi Nick ann-
ars?“
„Hann hefur víst eitthvað verið viðrið-
inn vínsmygl frænda míns. Þegar vínbann-
ið var numið úr gildi, kom hann til Frakk-
lands og varð eins konar lífvörður frænda
míns og eftir lát hans lífvörður dr. Paul.
Ég held nú, að þeir dr. Paul hafi þegar
löngu fyrir andlát frænda míns skipulagt
þessa óleyfilegu verzlun með deyfilyf. Ég
veit í rauninni ekki, hvað hann heitir. Ég
hef aldrei heyrt hann kallaðan annað en
Nick . . . Þakka yður fyrir, að þér trúið
mér.“
„Eru nokkrir aðrir þýðingarmiklir með-
limir í þessum flokki? Hvað heitir stúlkan
í loðkápunni?“
„Hún heitir Gaby — Gaby Vallés. Hún
var einu sinni nektardansmær. Hún er fal-
leg á að sjá og vel vaxin, en hún er ekki
eins yndisleg í raun og hún lítur úr fyrir
að vera.“
„Hvaða hlutverk hefur hún í samsær-
inu?“
„Hún er einkahjúkrunarkona mín. Ég
255