Heimilisblaðið - 01.11.1977, Blaðsíða 27

ekki farin að spretta grön ennþá. Nei, þú
^ þessir bændur þínir, það eruð þið, og
Pað máttu skrifa hjá þér!
' Sjálfur getið þér skrifað hjá yður.
kunnum ekki að skrifa, svaraði ung-
lngurinn og sneri sér aftur að horuðu hest-
anum sínum. — Hott, hott, herrar mínir!
iópaði hann. Síðan sökkti hann sér niður
1 lugsanir sínar.
Kestarnir hikuðu andartak, eins og þeir
Vseru líka að brjóta heilann.
^^aðurinn, sem sat inni í vagiiinum,
letti upp stóra úlfskinnskragann sinn og
ivarf 4 bak við hann. Hann sökkti sér
a niður í hugsanir sínar.
Ræfilsleg kráka settist í tré, sem stóð
1 ser við veginn, og tók að garga þung-
!1(hslega, vaggandi sér á berri greininni
°g hugsandi ráð sitt. Jafnvel ömurlegt
Veti'arkvöldið virtist þrungið gráum og
JUPum hugsunum, að minnsta kosti spáði
veðrið ekki góðu um jóladaginn að morgni.
.. u’ kaldan, bláan himininn sigldu bólgin
viðrisský, sem dreifðust smám saman
.lr kæi, ár, fjarlæga skóga og fjöll rann
eins og lífvana saman við sortann umhverf-
S., ^ingað og þangað um sléttuna glamp-
1 a stóra polla, kalda, dimma og gler-
ems og augu í líki.
harða,
u^i vagninn risti sig hægt áfram gegn-
^uPa, mjúka leðjuna. vaggaði og víxl-
s til 0g sveigði ýmist til hægri eða
hl'ly ^ • milli Pnhanna. Laus fjöl í vagn-
i^111111 skrölti þrákelknislega, tilbreyt-
yfir r aUSt> hjánalega og ergjandi svo að
ip 1 ahar útlistanir fyrir feita mann-
1 úlfskinnsfrakkanum. Að lokum
fl>. 1 hann algerlega stjórn á sér, bretti
Un sér hragann, teygði fram feita ásjón-
hett°g : — Hvaða hávaði er þetta?
her ^ 6r óÞ°landi ^amur.
herr^ ^11.1111’ ldni1 g'lamrar bara, þér skiljið,
J ^ninn, alveg dns og orðin í munni
lan U.mannanna, enda er hún þýðingar-
s eins og þeir.

1 M I L I S B L A Ð I Ð
— Þú ert ekki heimskur, Ondra, Ég þori
að veðja, að þú kannt líka tökin á stelp-
unum. Þið kvænist ungir í sveitinni, og
konurnar ykkar eru fallegar, það er ég viss
um!
Maðurinn bretti háan frakkakraga sinn
lítið eitt neðar meðan hann gerði þessa
tilraun til að vera fyndinn.
— Þér megið segja hvað sem þér vilj-
ið, en giftu konurnar eru betri en þér vilj-
ið vera láta, það veit ég. Þér eigið erindi í
bæinn okkar, skilst mér?
— Ég er skattheimtumaður ríkisins,
Ondra sneri sér við í ekilssætinu og
virti farþega sinn vandlega fyrir sér.
— í embættiserindum, þykist ég skilja?
— Auðvitað. Einn bændakarlanna lék á
mig, en í þetta sinn skal hann sjá annað
verða uppi á teningnum. Ég hef í vasa
mínum skjal frá dómstólunum, sem sendir
hann þangað, sem hann á heima. Ég komst
á snoðir um að karlinn 'hefur svikið okkur.
.. . og í kvöld ætla ég að láta fara fram
húsrannsókn. Það veit sá sem allt veit, að
hann skal fá tækifæri til að muna eftir
mér og þessum jólum það sem hann á eftir
ólifað. Ég hef hugsað mér að gera allan
rúginn hans upptækan, hvert einasta korn
í hlöðunni hans ... Það er ekki aðeins þess
vegna gert, að hann þurfi að læra nýja
siði, heldur vegna þess, að þið, hinir bænd-
urnir, þurfið þess líka. Þið verðið að hætta
að fara á bak við yfirvöldin. Þið svíkið
kaupmennina, þið svíkið borgarbúana,
súrt smjör og fúl egg, það er það, sem þið
seljið okkur! En bíðið þið bara, bænda-
skríll — þið svíkið ekki dómstólana! Við
vitum, hvaða tökum á að taka ykkur. Það,
sem þið þarfnist, eru svipuhögg á hrygg-
inn, svikalaus hýðing með hnútasvipu ...
það er hið eina, sem þið skiljið! Fyllibytt-
ur og svín, það eruð þið orðnir upp til
hópa. Og skattana ykkar borgið þið heldur
ekki, þið eruð beinlíuis fjandsamlegir rík-
inu! Löglegum áhugamálum ríkisins er
207