Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1918, Qupperneq 30

IV. HVERS VEGNA BREGÐAST HELGIRITIN.
Iielgirilin liafa margl og mikið lil síns ágælis, auk þess sem
þau hafa hið mikla bókmentagildi. En livað sem því líður, þá
er sem þeim haíi aldrei lekist að gefa mönnum glögga né rélla
hugmynd um komu trúarleiðloganna. Rar af leiðandi liafa
sjállir trúmennirnir ekki einu sinni lekið þeim sem skyldi. Og
það hefur ef lil vill sannast á helgiritunum: að jafnvel hið
he/.la gelur valdið hinu versta. Þegar að er gáð, er það í raun
og veru auðsæll hvers vegna helgiritin bregðast í ]>essum efn-
um. Ti úarleiðlogarnir hafa komið að eins á margra alda eða
jafnvel árþúsunda fresli. Helgiritin, sem fela í sér spádómana
um komu þeiira eru þvi orðin æva-forn, er þeir koma. Þau
eru upphaflega rituð á máli, sein er annað hvort »dautl« inál
eða hefur þá lekið svo miklum breylingum, er þeir koma, að
það er ef til vill orðið lílt þekkjanlegt fyrir sama mál og lunga
sú, sem hinir fornu dulsæismenn mæltu á, er spáðu um komu
þeirra. Tungur ]>jóðanna eru alt af að breytast; orð og orðalil-
tæki breyta merkingu sinni fyr en varir og ekki hvað sí/t
skáldleg líkingarorð og orðatiltæki, sem mönnum er tala af
mikilli andagift er tamasl að nola. En þegar frumtunga helgi-
ritanna er orðin að meira eða minna leyti breytt eða jafnvel
»dauð«, er hæll við, að þau verði oft og einall hrapallega mis-
skilin. Og það er ef til vill þessi misskilningur, sem mestu
trúarleiðtogarnir: Shri Krislina, Búddha og Kristur hafa óllast
svo mjög, að þeir hafa ekki ritað kenningar sínar né, að því
er séð verður, lagt nokkur drög fyrir að þær yrðu færðar í
lelur. Shri Krishna mælti á sanskril, sem er nú dauð lunga,
þótl enn sé hún kend; Búddha mælli á pali, sem er sömu-
leiðis liðin undir lok sem lifandi mál og Krislur mælli á
arainasku, sem er nú dauð semizk mállýzka. Þegar talað er
28