Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1918, Blaðsíða 48

Þér eruð þvi Guðir . . .
En hvernig víkur því þá við, að þér skulið vera í fang-
elsi, sakfeldir og dæmdir með réttu eða röngu, ef til vill
með réttu?
Bræður minir!
Þér hafið lengi verið í fangelsi, lengi verið bandingjar,
janfnvel löngu-löngu áður en lögreglan hafði hendur á
yður, löngu áður en fangavörðurinn hnepti yður í dýflissu.
Bræður mínir, synir Lifsins og Ljóssins!
Fyrir ótal aldaröðum, löngu fyr en hnöttur sá, er vér
stöndum á, varð til, löngu fyr en sólin stafaði árdagsgeisl-
um á jörðina, löngu fyr en sólarljósið tendraðist í alheims-
geimnum, já, löngu-löngu fyr en vetrarbrautin lýsti á himin-
hvelinu, lifðum vér allir, bræður mínir, og lékum glaðir og
saldausir umhverfis hásæti Guðs.
Vér erum getnir af Guði sjálfum, erum útstreymi af Ijósi
hans og lífi og vizku og gæzku.
En nieira þráum vér samt, — vér viljum verða Guðir.
Takmarkalaus og óendanleg er speki Guðs, gæzka, veldi
og sæla, og innan þessarar óendanlegu guðdómsgnóttar erum
vér til orðin og einsettum oss öll, bræður og systur, að atla
oss þroska til að verða meira og meira Guði líkir, — það
er að segja Guðir.
Og Guð sjálfur leit með velþóknun á þennan ásetning vorn
og viðleitni til að verða honum meira og meira líkir.
En vér verðum öll að lœra það í lil'fsreynzluskóla.
Guð er að sönnu gæzkuríkur, en hann gefur ekki meira
en vér verðskuldum, — vér verðum því að vinna og stríða
til að verða Guði líkir.
Og þar kom að lokurn, bræður og systur, að vér einsell-
um oss að byrja vegferðina í duftsins ríki. Vér trúðum
46