Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Side 5

IÐUNN]
Konan í Hvanndalabjörgum.
163
Hann afsegir ekki né neitar,
þá að honum lagt er fast.
Hann hlustar hljóður og leitar
og horfir í rökkrið hvast.
Svo réttir hann sig í seti,
á svipinn bann myrkur er:
»Það getur þó skeð að ég geti
greitt eitthvað l'yrir þér«.
Það er sem augu hans brenni,
og úfinn er brúna-sær,
og af hans spaklega enni
sem ógnandi ljóma slær.
»Hér mannraunum verður að mæta,
og mikið hvílir á þér,
því ekki má úr því bæta,
ef í einhverju fipast mér.
Því sá, er mér vald sitt veitir,
sem er voldugra fulltingi manns,
hvers einasta atviks neytir,
að alt verði taflið hans.
Þótt hrikti í helvítis gættum
og háski sé lífi og önd,
þú verður í voða og hættum
að vera mín önnur hönd.
Því hún er í Hvanndalabjörgum,
sem hjarta þitt mest hefir þráð.
Úr harðlæstum tröllanna hörgum
er hingað til engum náð.
11