Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Side 9

ÍÐUNN]
Konan í Hvanndalabjörgum.
167
Og þannig hann özlar
á yztu miðum,
máttgur í vöðvum,
mjúkur í liðum. —
Ströndina hamramar
holskeflur lemja,
hamrarnir sílaðir
stynja og emja. —
Já, nú mundi gefa ótæpt á
fyrir Almenningsnöf og Qalatá.
í einni svipan
siær öllu flötu.
Með gusum og feiknum
sá grái svo hallast,
að reiðmenn í hafrót
til hálfs láta fallast.
Þá æpir bóndinn í angist: Kristur!
En Hálfdán slær handbók í klárinn
og hrópar um öxl sér byrstur:
»Haltu kjafti! — Það skriplaði á skötu«.
IV.
TRÖLLIN.
Há eru og hrikaleg Hvanndalabjörg.
Þar eiga bergtröllin heimkynni og hörg.
Rísa þar gegn norðrinu risaleg fjöll.
Hvergi eru meiri og magnaðri tröll.
Öll eru bergtröllin ófrýn og ljót,
hamirnir hraunsteypa, hausarnir grjót.
Gína þau við hafnyrðing, gína þau við hríð,
granir eru miklar og ginin eru víð.