Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Síða 17

IÖUNN|
Konan í Hvanndalabjörgum.
175
sem rætnustu rægikjaftar
ræfla, sem frægð manna naga.
Bergið er alsett augum —
augum ragmensku-blauðum,
bólgnum öfundar-augum,
eitruðum, haturs-rauðum.
Teygjast fram tungur klofnar,
titra af grimdar-æði,
eins og illmenna sálir
ólgandi’ af máttvana bræði.
Seilast fram svartar loppur
með sveðjur, sem vantar ei bitið,
en hrökkva sem brendar til baka
í bergið, ef við þeim er litið,
Svo vaða fram voða-myndir,
sem velti úr berginu skriður,
en verða að eintómum eimi,
áður en koma þær niður.
Það suðar og ýlfrar og sönglar,
og svipirnir skælast og þenjast. —
Hálfdán les beiskar bænir,
og — bóndinn er farinn að venjast.
En nú tekur Hálfdán að hamast.
Þá briktir í bergveggjum þungum.
Alt leikur í landskjálflakippum
og lýsir af eldi í sprungum.
Gólflð í hellinum gljúpnar
og gengur í hnykla og boða. —
L