Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Side 31

IÐUNN1
Við heimkomu Klettafjallaskáldsins.
189
Hennar stærsta var því von
við honum taka mega.
Móðirin vissi, að svona son
sómi vár að eiga.
III.
»Og nú er ’hann kominn hingað heiml«
hljómar um brekku og runna —
»til yndis og gleði öllum þeim,
er hans ljóðin kunna«.
Móðirin öllu tjaldar til,
sem tign og hlýju gefur:
með sumarblíðu og sólaryl
soninn að brjósti vefur.
»Vertu hérna í hópinn minn,
horski, tigni gestur,
Vestan-Bragi . . . velkominn
vorsins æðsti prestur.
Að geta nú rétl þér hlýja hönd
lieiðurinn tel ég mestan,
sem sterkust hefir bundið bönd
bræðra austan — veslan.
Eg hefi teigað ást og þrótt
úr andvökunum þínum;
sofðu nú eina suinar nótt
sætt í faðmi mínum.
Sofðu góði! . . . Svona er
sæla móðurinnar . . .
Eg skal ljóða í eyra þér
ástir þjóðarinnar!«