Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Side 32

190
Stephan G. Stephansson:
; IÐUNN
IV.
f*að hafa ekki allir náð
út í sól og daginn . . .
En, lengi hefir þjóðin þráð
þig og vestanblæinn.
Pröstur.
Tvö kvæði.
Eftir
Stephan G. Stephansson.
I.
VIÐ LANDFESTAR.
I.
Frá Málmey að Hofdala-hjarni
þig hlýlega breiðirðu, fjörðurinn minn!
og enn þá finst broltnumdu barni,
að beztur og rýmstur sé faðmurinn þinn.
Samt óttast ég ununar-snauðan,
í elli þar hitta mig — ganga þér frá
um vinasal vildarfólks auðan,
að veizlunni lokinni og gestunum frá.
Á fjallstind’ er fölnunar-blærinn
af fjarandi dagsljósi og komandi nótt,
og skuggsjá, þú skjálfandi særinn
af skýlofti því, sein er baustnátta-rótt.
Og innstreymu öldurnar þínar
mér úrvinda fylgja, sem vogrek á land.
Hvort eru það útþrárnar míoar,
frá erindisleysu að liníga við sand?