Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Blaðsíða 12

250
Gísli Skúlason:
IIÐUNN
segja, að þau eiga ekkert skylt við fálækraframfæri;
þar ætti gamalmennum að gela liðið betur en á heim-
ilum, og þangað ættu öll þau gamalmenni að fara,
sem þyrftu stöðugrar hjúkrunar, enda myndu þau
heimili fæst, sem gætu haft slíka menn. Þegar sjóðurinn
liefði nógan tíma til stefnu með að koma upp slík-
um liælum og koma rekstri þeirra í sem bezt liorf,
virðist varla hugsanlegt, að vist gamalmenna þar yrði
sjóðnum dýrari, en hinn árlegi ellislyrkur myndi nema,
Eg hefi gert ráð fyrir ellistyrk frá 65 ára aldri.
Þykir mér líklegt, að margir myndu óska lægra
aldurstakmarks, en þess verður að gæta, að þess
meir sem heimtað er af tiyggingunum, þess dýrari
verða þær. Eins og ég áður hefi gert grein fyrir,
get ég ekki séð annan grundvöll undir hugmyndinni
en skyldutryggingu, en kröfuna til hvers einstak-
lings að verða ekki öðrum til byrði; en sé maður
yngri en 65 ára ekki einu sinni matvinnungur, er
ástæðunnar að leita einhversstaðar annarstaðar en
í elli hans. Eg gel ekki litið svo á, að elli, sem áfall
skoðuð, byrji fyr en með 65 ára aldri, og tel þess-
vegna ástæðulaust að láta ellistyrkinn koma til úl-
borgunar fyr en frá því aldursári, tel varla unt að
verja það að lögbjóða mönnum tryggingu fyr,
þar sem lægra aldurslakmark myndi liækka gjaldið
mjög verulega. Loks er þess að gæta, að þeir sem
ekki gælu unnið fyrir framfæri sínu yngri en 65
ára, myndu langoítasl falla undir aðra tryggingarliði.
Þá kemur næsta höfuðáfallið, sj úkdómarnir.
Þarf ekki að lýsa því, hvernig þau áföll fara nú
með menn, hvað mörgum þeir koma á kaldan klaka,
efnalega skoðað, og hvað marga þeir gera að annara
handbendi, og það menn, sem áður hafa verið allvel
sjálfbjarga, hvað þá fátæklingana. Auk þessa er þess
að gæta, að fjölda margir hljóta að verða af sjúkra-
hússvist kostnaðarins vegna, þóll brýna nauðsyn beri