Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Blaðsíða 65

ÍOUNN]
Trú og sannanir.
30T-
sannfærður um, að þetta væri G. P. og enginn annar,
að hann snerist til andatrúar.
Um »George Pelham« þenna kemst frú Sidgwick svo
að orði (Proc. XXVIII, bls. 81): — »Alt virðist því
standa eða falla með þessu. G. P. er hin eina veru-
lega trygging vor fyrir því, að miðlum sé sljórnað af
óháðum öndum. Ef sannleiksgildi hans eigin persónu
eða »anda« [reirra, sem hann ábyrgist, fellur um sjálft
sig, þá höfum við enga skapaða átyllu fyrir þeirri
tilgátu, að þessir »stjórnendur« (controls) séu annað
en partar af meðvitund frú Piper sjálfrar, er klofnað
hafa frá, og stæla nú eða trúa því jafnvel sjálfir, að
þeir séu óháðir andar«.
Þótt nú frú Sidgwick kveði hér svo rikt að orði,
gerir hún mér vitanlega enga frekari gangskör að
því að fá að vita hið sanna um »Pelham« þenna.
Pað er rétt nýlega, að hið sanna virðist hafa komist
upp um hann.
G. P. hét í lifanda lífi George Pellew. Ekki alls
fyrir löngu reit einn frændi hans enskum manni, Mr.
Clodd, bréf og sagði honum, að ef hann nenti að
spyrja fjölskyldu G. P. spjörunum úr, mundi hann
komast að raun um, að trændur hans teldu mann-
gerving frú Piper á honum fyrir neðan allar hellur
(vbeneath contempte). Mr. Clodd reit þessvegna pró-
fessor Pellew, bróður G. P., og komst að raun um,
að þetta var satt. í 15 ár hafði frændlið hans verið
ásótt af skýrslum Sálarrannsóknarfélaganna og skorað
á það að staðfesta þær og ganga í félögin; en frændur
G. P. svöruðu ekki öðru en því, að þeir þektu Georg,
og að þeir gætu ekki trúað þvi, að hann, þegar hann
nú væri losnaður af holdsins klafa, færi með slíkt
»ódæma bull og markleysu« (utter drivel and inanity).
Að því er snertir »trúnaðarvini« G. P., hafi einn
þeirra verið próf. Fiske. Uin hann hali Hodgson
komist svo að orði, að hann hafi verið »algerlega