Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Qupperneq 20

258
Gísli Skúlason:
HÐUNN
við ráðningarskrifstofur, sem vafalaust myndu verða
stofnaðar, og engir erfiðleikar á að gefa þeim mönn-
um, sem ynnu af sér tryggingargjaldið, forgangsrétt
að vinnu, er hið opinbera léti framkvæma.
Ég hefi gert ráð íyrir tvítugum mönnum, sem
sjálfir ráða yfir sínum eigin vinnukralti. Og það er
svo langt frá því að ég vorkenni þeim að borga, að
ég tel það risavaxin réttindi að fá að gera það.
Að eins tvenskonar unglinga er öðruvísi ástatt með:
t*á sem vinna kauplaust hjá fátækum foreldrum og
þá sem eru að menta sig og kosta sig til þess með
kaupi sínu. Um baða þessa flokka mun mega segja,
að í þeim eigi tiltölulega fáir heima. Um þá sem
vinna foreldrum sínum er það að segja, að það væri
ranglátt, að láta þá fyrir það verða af tryggingunum,
og meira en vafasamt, hvort mannlélagið hefir rélt
til að liða það, að slík hjálp frá börnum til foreldra
nái svo langt, að uppvaxandi menn fyrir það verði
ófærir til að sjá fyrir sinni eigin framtíð. Virðist ekki
heldur rangt að gera ráð fyrir því, að ef gjaldið,
þar sem svo stæði á, kærni lrart niður, myndu ná-
grannar og sveitungar hlaupa undir bagga til þess
að hjálpa manninum að greiða afborganir sínar, ef
hann ekki gæti það öðruvísi. Um námsmenn er það
að segja, að þeir æltu að geta fengið aðgang að
lengra láni en aðrir, sem þeir ekki þyrftu að borga
fyr en þeir hefðu lokið námi, og yfirleitt væri það
engin frágangssök að veita lítinn slyrk úr landssjóði
til þess að þetta lán gæti orðið rentulaust, þar sem
ástæður sérstaklega mæltu með þvi, og gæti fengist
án milligöngu hreppsnefndar. En alt þetta eru auka-
atriði, sem lílið snerta málið í heild sinni og tek ég
þau eingöngu fram til að sjma, að óþarfi er að láta
málið stranda, þótt maður geti hugsað sér einstök
tilfelli, þar sem gjaldið kæmi hart niður. — Um
menn, sem á gjalddaga væru sjúkir eða farlama er