Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Qupperneq 21

IÐUNNJ
Um persónulegar tryggingar.
259
það að segja, að gjald þeirra yrði í versta tilfelli
greitt með sveitarláni, sem yrði borgað eins og hver
önnur sveitarskuld, ellegar þá ekki borgað. En fyrir
þessa upphæð mundi framfærandinn, hvort heldur
er einstakur maður eða sveilin, kaupa af sér fram-
færsluna í eitt skifti fyrir öll, og er bersýnilegt hvílík
hlunnindi það væru, þar sem þeir menn ættu hlut
að máli sern annars yrðu að vera annara handbendi,
jafnvel alt til æviloka.
Ég hefi hér gert ráð fyrir skyldutryggingum, sem
3'rðu borgaðar með ævigjaldi tvítugs manns. En hér
að framan hefi ég eingöngu talað um karlmenn. En
skj'ldutrygging verður því að eins að nokkru nýt,
að hún nái bæði til karla og kvenna. Kvenfólk
þarf engu síður á tryggingum að halda en karlmenn,
nema fremur sé, en yfirleitt tel ég því ofvaxið að
greiða það ævigjald, sein hér er gert ráð fyrir. Helm-
ingur gjaldsins myndi reyna á gjaldþol kvenna við-
líka og alt gjaldið á karlmenn. En sjóðurinn slendur
sig áreiðanlega ekki við að taka kvenfólk fyrir lægra
gjald en karlmeun, því að áfallalíkindin eru engu
minni þeim megin, a. m. k. eru ellilíkindin öllu meiri.
Úr þessu inætti bæta með því, að borga inn á spari-
sjóðsbók nýfædds stúlkubarns þá upphæð, sem eftir
20 ár væri orðin að 500 kr. Myndi sú upphæð við
fæðingu barnsins vera innan við 200 kr. (liklega o:
170 — 180 kr.). Þessa upphæð væri hentast, að hver
hreppsnefnd legði fram, en heimti hana síðar inn
aftur af þeim foreldrum, sem hún teldi færa um að
borga, en slepti henni að nokkru eða öllu hjá fá-
tækum barnamönnum, án þess að reikna hana sem
sveilarstyrk. Ælti hreppsnefnd að^hafa fult sjálfdæmi i
þeim efnum. Með þessu móti mætti áætla, að þriéj-
ungur til heliningur gjaldsins í hæsta lagi yrði
greiddur úr sveitarsjóði, og myndi það ekki fyrir
allstóra hreppa nema meiru en ineðalómagaframfæri