Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Síða 26

264
Gísli SkúJason:
[I»UNN
Alt þetta fjármagn gæti Iryggingarsjóðurinn mjög
hæglega lagt fram, en öðruvísi efast ég um, að auð-
gert væri að útvega það.
Hvað verkamenn snertir, yrði hagur þeirra ekki
minni en bændanna. Nú eiga þeir alt af á liættu,
að úr atvinnu þeirra dragi, eða að hún stöðvist að
meiru eða minna leyti vegna þess að fé vanti til
þess að framkvæma fyrirtækin. Kæmust trygging-
arnar á og mikið peningamagn myndaðist í landinu,
myndi sú hætta hverfa. Meira að segja myndi þá
ekkert atvinnuleysi vera fyrri hluta vetrar, því að þá
yrði nóg um fj'rirtæki, vafalaust líka þau, sem vinna
mætti um það leyti árs. Er það einfalt reiknings-
dæmi, að þegar atvinna skapaðist um atvinnuleysis-
tímann og atvinnan trygðist hinn tímann, þá væri
þess ekki langt að bíða, að verkamenn fengju gjald
sitt aftur fyrir aukna og bætta atvinnu.
Ég verð, rúmsins vegna, að láta mér nægja að
benda á þetta; málið er svo einfalt, að allir hljóta
að skilja. Ég veit ekki hvað það væri, að herða
snöruna að sínum eigin hálsi, ef ekki það, að bændur
og verkamenn væru mótfallnir þessum tryggingum.
Og eftir því sem ég get ráðið af viðtali við menn úr
þeim atvinnuflokkum, þælti mér undarlegt ef til þess
kæmi.
Það er framkvæmda- og atvinnutryggingin, sem af
þessari sjóðstofnun myndi leiða, sem meðal annars
mælir með því, að stíga sporið til hlítar og tryggja
sig fyrir öllum áföllum í heild sinni. Það yrði fjár-
hagslega betur kleift; menn græða meira fyrir stærri
trygginguna, græða það fyrir bætta atvinnu, hvað
sem öðru líður.
Af sömu ástæðu tel ég það óráðlegt, þótt það væri
mögulegt, að ríkissjóður trygði borgarana. Gerum ráð
fyrir — sem þó er vafasamt — að landssjóður gæti
aflað sér það aukinna tekna, að hann gæti lagt fram