Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Page 31

IÐUNN]
Pula.
269
»Hverful er sumarsunua«.
Þetta kvað hún Kalastaða-Gunna.
Staulaðist hún við statinn sinn
stundarlengi — garmurinn.
við ’henni liafði heimurinn
hlálega baki snúið.
Alt var reitt og rúið.
Fyrrum hét hún Fagurkinn,
flaug hennar hróður víða.
»Seint mun fyllast skarð i vör hans Skíða«.
Hvergi fann hún hvíld né skjól.
Hvar eru slíkum haldin jól?
Sífelt stríð og syndaról
særði hjarla óg fætur.
»Alstaðar er einhver sá er grælur«.
»Gott væri’ að sofna«, Gunna sagði,
gráan koll á steininn lagöi,
svefninn koin að sama bragði,
senn er úti vaka.
»Bí, bí og blaka
álptirnar kvaka«.
Hann brá um hana blæju sinni,
bar hana langt úr vitundinni,
týndist elli og tregi úr minni,
tók fyrir heiði að rofa.
Sælt er fyrir fleiri en skáld að sofa.
Theodora Thoroddsen.