Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Qupperneq 40

278
Matth. .Jochumsson:
IIÖUNN
nauðsynlegan. Mótmælti ég því harðlega, og kvað
það vera ættgengan villudóm. Má vel vera, svaraði
hann, enda voru frændur mínir hermenn fram i kyn,
og það segi ég þér, að allir búaliðar i flötu og auð-
veldu landi eins og Danmörk er, verða óðara að
peisum og dauðýflum, séu þeir lengi óbarðir; en
seigir eru þeir í orrustum, hafi þeir vaska fyrirliða.
Margt kynni ég íleira að segja frá þeim vini mín-
um, en læt þetta nægja að sinni.
Þá verð ég að nefna hina norsku gesti vora, er
erindisbréf höfðu. Þeir voru 5: Gustav Storm, hinn
alkunni prófessor i sögu; hann var frálegur maður
og þá vart miðaldra. Annar var Marius Nygaard,
skólamaður mikill, síðar rektor og rilhöfundur; hinir
voru þeir Þorkell Iíildal og Nordal Rolfsen, þá
Stúdentar frá háskólanum í Kristjaniu, báðir hvallegir
piltar og skemtilegir. Hinn 5. var Kristófer Janson,
hið nafnkunna skáld. Hann var fulitrúi hins norska
»Samlags« er þá var í smiðum, fylgismaður mál-
strefsins og Grundtvígs sinni; þótti mér hann nokkuð
kreddubundinn og spáði honum því, að bráðum myndi
honum birta fyrir augum. Stóð það og heima, því
einu eða tveimur árum siðar bjóst hann af landi
burt til Ameríku og sagði í bréfi til min: »Din spaa-
dom slog lige til: jeg er kommen helt ud af den
norske skodden (o: þoku) hvor alle katte forblive
graa«. Og frá Ameríku skrifaði hann: »Nu er jeg
Unitar og nu regner der Salmer af mig«. Síðar varð
hann eindreginn Spíritisti og margt hefir á hans daga
drifið, bæði veslan hafs og austan, en þrátt fyrir
alla hleypidóma og mótspyrnu hcillar þjóðar, virða
allir, sem vit hafa, rit hans og Ijóð og telja hann
með ágætismönnum Noregs, á líkan hátt og Tambs
Lycke og aðra einarða framfara-skörunga. Janson minti
mig og einhverntíma á dóm Buckle’s er byrjaði að rita
menningarsögu Evrópu, en dó snemma frá verkinu,