Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Qupperneq 45

IÐDNNI
Troels-Lund: Hakkehus og Solbjerg.
283
sagði: »Ekki vænti ég, að ég megi spyrja, hver maður-
inn er, sem ég á tal við?«. Hann svaraði: »Eg var
í fyrndinni tignaður sem sólguð hér á Sólbiargi og
altari mitt stóð þarna uppi undir Björgum. Eg er nú
búinn að afsala mér goðatitlinum og er umsjónar-
maður gróðurríkisins hér á Norðurlöndum, er að
reyna að efla gróðurinn. En þetta mun þér naumast
skiljast, fyrri en þú ert orðinn einum þúsund árum
eldri«.
Hefði öðruvísi staðið á, hefði ég talið manninn
vitfirtan og mér vaið ósjálfrátt litið til garðshliðsins
til þess að sjá, hvernig hann hefði komist inn. Það
var eins og venjulega lokað og læst. En á hinn bóg-
inn var maðurinn eitthvað svo skilríkur og virðing-
arverður ásýndum, eitthvað svo mildur og bjartur á
svipinn og brosið svo góðmannlegt, eins og t. d. er
hann sagði, að hann væri umsjónarmaður gróður-
rikisins á Norðurlöndum, að ég gaf mig honum al-
gerlega á vald og hlustaði hrifinn og því sem næst
með fjálgleik á ræðu hans.
»Þú ert orðinn hryggur og vondaufur yfir tímum
þeim, sem þú hefir lifað. En láttu ekki hryggjast um
of, það er ekki alt jafn-ilt. Minstu þess, sem þú hefir
sjálfur ritað um »endurreisnarlimabilið«, minstu
þeirrar hitabylgju aukins lifsþors og þrótts, sem þá
leið um hugi manna. Eitthvað svipað mun vera að
gerast nú. En þú einblínir á skuggahlið striðsins og
hörmungar þess. Þið mennirnir eruð nú enn eins og
börn og óvitar, þvi að í hvert sinn, sem þið fáið
einhvern Ijósboða og ykkur eykst þor og þrek, farið
þið að Jeika ykkur að púðri og blýi og reyna, hver
ykkar sé sterkastur. Þetta gerðuð þið líka, norrænu
drengirnir; mér er sem ég sjái enn Karl Gústaf standa
hér á Sóibjörgum og hefja umsátur uin Kaupmanna-
höfn. Síðan hafið þið nú vitkast ofurlítið.
Reyndu nú að skygnast dýpra, að baki striðinu og