Kirkjuritið - 01.02.1935, Blaðsíða 32

88 Bj. J.: Séra Guðmundur frá Gufudal. Kirkjuritið.
honum gramdist að sjá, hve lítið væri að því gert að
bjarga hinum særðu mönnum.
Kjarkur og áræði einkendi dagfar lians. En við-
kvæmni var í lijarta hans, og fagurt var sólbrosið
heima hjá konu og börnum. Séra Guðmundur sá ávalt
sólskin yfir einum stað, það var ávalt sól, þar sem
kona lians var. Hjónabandið var hið farsælasta. Það
var enginn vandi að sjá, að það var hið ástúðlegasta.
Því er við brugðið, hve góður heimilisfciðir hann var,
sivakandi ásamt konu sinni yfir velferð barnahópsins.
Börn þeirra hjóna hafa verið foreldrum sínum til gleði,
og heill hefir fylgt þeim, einn sonur þeirra er i æðsta
valdasessi, og börnin öll kunn að dugnaði og greind.
Minningin geymist um gunnreifan bardagamann,
vitran og góðan son ættjarðarinnar. Líf hans og' starf mót-
aðist af þessum heilögu orðum: „Verið ekki hálfvolgir
í áhuganum, verið hrennandi í andanum“. Voru þessi
orð ræðutexti við útför séra Guðmundar. Fór jarðarför
hans fram frá Dómkirkjunni 19. janúar. Var þar margt
manna. Átta prestar hempuklæddir báru kistu hans úr
kirkju. Kista lians var sveipuð íslenzka þjóðarfánanum.
Sást þá sein oftar samhand kirkju og þjóðar.
Geymd skal minning séra Guðmundar í kirkju vorri
og hjá þjóð vorri.
Bj. J.